ATEŞDAĞLI

32. AteşDağlı "Sözleşme"

YUSUF

Kendi kullandığım sözler bana bir yumruk gibi çarpmıştı.

Hissettiğim bu baş ağrısı eve gelmeme neden olurken, bu ağrının tek nedeni bugün olanlardı.

Çünkü Azranın o buruk ifadesi sık sık  gözlerimin önüne geliyor ve aklımdan bir an olsun çıkmıyordu.

Eve geldiğimden beri kendimi çalışma odasına kapatmıştım. Sanki tüm  gücümü çekmişler gibi öylece saatlerdir boş bakan gözlerle duvara bakıyordum.

Acaba Azra şuan ne yapıyordu ?

Benden nefret ediyor olmalıydı... Mutsuz muydu? Yoksa yine onu ağlatmışmıydım.

Lanet olsun !

Ne kadar çırpınırsam çırpınayım, kendimi bir bataklıktaymış gibi hissediyordum. Hiçbir şey yolunda gitmiyordu. aklımı yitirecekmiş delirecekmişim gibiydim.

Çaresizdim.

Onu yine incitmiştim. Onu bile bile kırmış onu üzmüştüm. Lanet olsun şuan kendimi öldürmek istiyordum.

Gözlerimi yumdum. Öfkemi dışa vurmak azalmasını sağlar diye düşünüyorken, tam tersine hala içimde dolanıyor,  hızlanan kalbimin her atışında ağrısı başıma siddetli bir sekilde vuruyordu.

O an odanın kapısı bir anda açılması ile daha bakmadan gelen kişinin kim  olduğunu  anladım. Göz kapaklarımı istemsizce araladım.

"Yapmadım de ! Azra böyle bir kötülüğü yapmadım de!!" diye ibrahimin içeri müthiş öfkeli halde içeri girmesine başımı istemsizce yerden kaldırdım yüzüne baktım.

İbrahimin olacakları duyup bu şekilde geleceğini sanki önceden biliyormuşcasına gayet sakin bir tavır takındım.

"Yaptım..." dedim. Kendime
duyduğum tiksinti ile bunu dile getirdim.

İbrahim verdiğim cevap karşısında öfkesini bastırmaya çalışsada başarılı olamadı.

"Sana inanamıyorum ! Onu gördüğümde ne haldeydi biliyormusun. Aklım bir türlü almıyor sen, sen nasıl yaparsın ona bunu !!"

Gözlerimi yumdum. Onun üzüldüğünü bilmek kalbime bir bıçak saplanmış kadar acı verirken, yinede soğuk kanlı davranmaya gayret gösterdim. Ayağa kalktım. Karşısına geçtim.

"Söylesene; Onun yaptıklarından sonra da bu tepkiyi ona da gösterdin mi?" diye sordum.

Gözleri şok olmuş bir şekilde açıldı. "Bunu söyleyen senmisin gerçekten?" diye soruma soruyla karşılık verdi.

İbrahim yüzüme böyle bakarken,
bir an artık kendimi tutmakta zorlandığımı farkettim.

resmen şuan acınası bir durumun içindeydim.

"Bana başka yol bırakmadı !" dedim dişlerimin arasında.

"Başka bir yolu olmalıydı !" diye bağırdı bir anda.

Fazlasıyla üzerime geliyordu.

Gergin bir şekilde ellerimi saçlarımın arasına geçirdim. "Yok ! Yok ! Yok!" dedim. Aynı şekilde bağırarak.

Kaşlarını çatarak gözlerini kıstı."Ne yani onu bu şekilde davranarak kendinden uzak tutabileceğini mi zannediyorsun !"

"Emin ol bugün olanlardan sonra bir daha yanıma yaklaşmayı bile düşünmeyecek !" dedim kestirip atarcasına..

İbrahim hiç vakit kaybetmeden, lafı yapıştırdı "Dikkatli ol ! Bahsettiğin kişi bir Demircioglu!" Dedi.

Cevap vermek için ağzımı açmam ve kapamam bir olurken, söyleyecek birsey bulamayınca sinirden kendi kendime gülmeye başladım.