[38] I miss you

661 76 35
                                    

მელის პოვ

იანას ველაპარაკებოდი ტელეფონზე როდესაც ჩვენ..

ჩვენ ძაღლი გავიტანეთ! ღმერთო ჩემო.. დორბლები წინა შუშაზე შემოასხა!

ტელეფონი ეგრევე დავაგდე და მანქანიდან გადმოვხტი.

-ძაღლო! ისუნთქე! ისუნთქე! არ დანებდე ძაღლუკა!-ცრემლები წამომივიდა.

ძაღლები ძალიან მიყვარს. ადრე მეც მყავდა ერთი ძაღლი ჯიკი ..მისი სიკვდილის შემდეგ სხვა ძაღლი არ მომიყვანია, ძალიან მენატრება..

ძაღლთან მივირბინე და ვევედრები რომ თვალები გაახილოს.

-ამის დედაც! ელინა, ხომ გითხარი საჭესთან მე დამსვითქო? რომ ვერ იტან ცხოველებს და მითუმეტეს ამ საყვარელ და მეგობრულ არსებებს ეგ იმას კი არ ნიშნავს რომ გვერდი არ უნდა აგექცია და ასე დაგერტყა? ფუჰ, ამისი!

-რა ჩემი ბრალია? თავად გამოჩნდა უცებ წინ!-შემედავა ქალბატონი. ბექიონი კი გასუსული იჯდა მანქანაში და იქიდან უსმენდა ჩვენს კამათს.

-კარგი, გაჩუმდი! სასწრაფოთ იმ კლინიკაში დარეკე სადაც ანდრეა წევს, ვეტექიმი მოიყვანონ და მზად იყვნენ! -ელინამაც ზედმეტი ბუზღუნის გარეშე დარეკა იანასთან.

იანას პოვ

ღმერთო, ახლა გული გამისკდება! დაიკივლა და გაითიშა!

რა ჯანდაბა მოხდა? ანდრეა ცალკე ბორგავს. ეს რაღა ბავშვად გადაიქცა?

უცებ ტელეფონი აწკრიალდა. ნომერს რომ დავხედე სიხარულით ავივსე და გინებით უნდა ამეკლო ეს იდიოტი თავისი საქციელის გამო რომ ასე უცებ კივილის შემდეგ ტელეფონი გამითიშა!

-სასწრაფოთ ვეტექიმი გამოიძახეთ სრული ჯგუფით იმ საავადმყოფოში, რომელშიც თქვენ ხართ.-სწრაფად მეუბნება ელინა

-......-ლამისაა გული გამჩერებოდა და ესენი რას ამბობენ?!- თქვენ შიგ გაქვთ ხალხნო?

ელინას სიცილი აუტყდა, ანდრეამ იფიქრა  ცუდი ამბავია რამეო და გონება დაკარგა, მე კიდე მინდა ანდრეას ტვინში ფეხი ჩავაზილო ასეთი მგრძნობიარეთ გახდომის გამო და ელინას კიდე ის დაკრეჭილი კბილები ჩამოვუღო!

მოუხერხებელი(completed)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora