zoraki evlilik 2 • jungkook ✓

15/2

Min Ju'dan

Jk : Min Ju! Saçmalıyorsun! O benim kardeşim gibi!

Mj : Sana nasıl baktığını gördüm Jungkook!

Jk : Cidden haddini aşma!

Mj : Hah...ne yaparsın ha!

Jk : Min Ju!

Elini bana tokat atmak için kaldırdığı sırada ellerimi önüme siper etmiştim. Gelecek darbeyi bekliyordum ancak hiçbir şey yoktu. Yavaşça ellerimi önümden çektim ve ona baktım.

Gözleri dolmuştu. Ne yani önce bağırıyor sonra da ağlıyor mu? Bu bir saçmalık.

Mj : Ne oldu? Vursana hadi! Bir hizmetçi için vur!

Kapıyı çarparak odadan çıktığında arkasıyla gitmiştim. Nereye gidiyor! Merdivenleri indim ve tam salondan geçecekken mutfakta Soo Jin'in Jungkook'a sarıldığını gördüm.

Ciddi ciddi buraya ona sarılmaya mı geldi? Bunu yaptı mı? Onu mu seviyor artık? Soo Jin bana bakarak piç bir gülüş attığında gözümden bir damla yaş düşmüştü.

Neredeyse onu elimden almak üzere. Ama benim yapabildiğim tek şey izlemek. Sinirle mutfağa koştum ve onları ayırdım.

Mj : NE YAPTIĞINI SANIYORSUN! Lanet olası sana yetmiyor muyum ben! Öldürmek mi istiyorsun beni! BÖYLE ÖLDÜRME! LÜTFEN BÖYLE ÖLDÜRME! İŞKENCE ET! ÖYLE DAHA AZ ACI VERİR!

Boğazım acıyordu..o kadar bağırdım ki. Yere çökerek çığlık çığlığa iç çekerek ağlamaya başladığım zaman Soo Jin bir adım gerilemişti.

Mj : Neden beni sevemiyorsun! HİÇ Mİ DEĞERİM YOK! O KADAR ACI ÇEKTİKTEN SONRA MUTLU BİR HAYAT İSTEDİM! NEYİNE YETMİYORUM APTAL!

Yavaş adımlarla kalktım ve tam da gözlerinin içine baktım. Siyah gözleri olabilirmiş gibi daha da siyah olmuştu. Göz bebekleri büyümüştü. Bana acıyor gibi bakıyordu.

Mj : Bana acıyor musun?

Jk : Min J-

Mj : Hayır yeter bu kadar. Bıktıysan..izin ver de gideyim. İzin verde öleyim!

Koşarak yukarı katın çatısına doğru çıktığımda arkamdan geldiğini biliyordum ayakkabı seslerinden anlamak zor değildi. Çatıya çıktığımda arkamı dönerek ona baktım.

Son kez baktım. Son bir kez gülümsedim. Ne kadar acı bir gülümseme olsa bile. Zor olsa bile gülümsedim. Gözlerine baktığımda hiçbir şey göremiyordum. Acıyordu.

Mj : Bu sana verdiğim son gülücüktü. Dylan..yok değil mi? Kendi oğlunu öldürttün değil mi!

Sesim yankı yaptığı zaman arkaya bakmıştım. Ormanlık bir yerdi belki cesedimi bile bulamazlar. Jungkook gerçekten onu öldürtmüştü.

Jk : Hallettiniz değil mi?

Koruma : Evet efendim. Artık Dylan diye bir çocuk yok.

Hatırladığım anı ile göz yaşlarım durmaksızın akmaya başlamıştı. Çatıda çığlık atarak ağlarken Jungkook ağlayarak bana bakıyordu.

Jk : Ben asla öyle birşey yapmam! Beni tanımıyor musun!

Mj : Tanıyorum seni...piç.

Jk : Min Ju! İn oradan!

Mj : Tamam...

Ellerimi tutunduğum yerden bıraktığım zaman arkaya doğru düşmüştüm. Soğuktu. Gözlerimi daha az acı hissetme umudu ile kapattığımda ölümüme son 10 saniyenin kaldığını iyi biliyordum..

Acaba final mi yapsam heh? :D
+10 oy yb bebeqler bu dilden anlıyonuz banane oy varsa yb da var eheheh.