Peki perdeyi açtığımda ne olacak?
Güneş anlar mı ne kadar soluk olduğumu, ısıtmaya değmeyecek kadar buz tuttuğumu.
Peki ya açmazsam o perdeyi.
Güneş beni görmez, varlığımı bilmezse, bu kurutur mu içimdeki güneşe aşık çimenleri.
Tanımadığımız renklere kör olduğumuz bu dünyada neyi yanlış yaptım? Veya neyi hâlâ yanlış yapıyorum ben.
Herkesin alay ettiği kenarları tüylenmiş o siyah defterimin içinde kaybolmam mı gerekiyor?
Ya da elimi uzatsam bile yakalayamayacağım hayallerimde boğulmam mı?
En iyisi dibe batmak mı?
Ama dibe batmak için erken...
Daha bir türlü söyleyemediğim kelimeleri, ağzımın içinde dönüp duran renkleri, kulaklarımda uğuldayan sesleri kağıda anlatmam gerekiyor.
Çünkü beni yalnızca o dinliyor.
Beni küçümsemiyor, neden nefes aldığımı sorgulamıyor, beni asla yalnız bırakmıyor.
Sadece kalemimin kaymasını bekliyor.
Ve en önemlisi defterim ağlamaktan nefesim kesilmeden önce, seni çizerken ölmemi istiyor.
-Lia
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Solitude | Yunho
Fanfiction"Sen ucu bucağı olmayan bir manzara değilsin ama ben seni nefesim kayıplara karışana dek çizmek istiyorum."
