Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
28 Haziran Pazartesi Jeong Yunho karşımdaki ağacın önüne oturmuş, Mona Lisa pozu verirken onu çizemem. Ve çizemiyorum. Sadece gülüp duruyor kalemi toprağa batırıyorum.
Yaş çimler bacaklarıma sürtüyor dizimin altını kaşındırıyordu. Çimenlerin üzerinde pek rahat olduğum söylenemezdi. Ve odaklanma sorunu yaşıyordum. Önüme düşen şaçı itip göz ucuyla ona baktım. Ona baktığımı fark ettiğinde gülümsedi. Rahat durmuyordu. Kıpırdıyor, konuşuyor sonra biraz daha kıpırdıyordu. Bu sefer elini kafasına yaslayıp boylu boyunca nemli çimlere uzandı. Ayağa kalktığında okul pantolonu ıslanmış olacaktı.
Sırtımı dikleştirip sıkkınca gözümün üst kısmını kaşıdım. "Sanırım yapamayacağım."
Yunho rahat edememiş olacakki uzanmaktan vazgeçip tekrar oturdu ve bağdaş kurdu. "Yapabilirsin. Odaklan."
"Tepişip duruyorsun. Ve fazla gülüyorsun." Bütün bunlarla nasıl odaklanabilirdim. Kafamı iki yana salladım. Yine güldü.
"Fazla gülüyorsun... bundan bir sorunmuş gibi bahsediyorsun."
Çünkü bu bir sorundu. Gözlerimizin kesiştiği o saniyelerde kalbim sarsılırken Yunho gülümsemekle işimi kolaylaştırmıyordu.
Ciddiyetle ona baktım. "Dikkatim dağılıyor."
Yunho yanağının iç kısmını gülmemek için ısırdıktan 6 saniye sonra patlayarak yine güldü. Elini ağzına götürüp bunu gizleyebileceğini düşündü.
"Ama... ama gülme deyince daha çok gülesim geliyor."
"Vazgeçiyorum."
"Beni gülerken çizemez misin?"
Niye beni zorluyordu. Sorun gülmesi değildi. Sorun biraz ilerimde gözlerimin tam içine bakıyor oluşuydu.
"Hem niye bu kadar kasılıyorsun." Bir dizini sallamaya başlayıp devam etti. Keyifli görünüyordu. "Haberim yokmuş gibi davranıyorum."
"Gözünü kırpmadan bana bakıyorsun." Elimi başımın üst kısmına yasladım. "Gerçekten kırpmıyorsun."
Parmağını şıklatıp kafasını başka bir yere çevirdi. Dudaklarında imalı bir gülüş vardı. "Anladım. Heyecanlanıyorsun."
Göz çevirdim. "Evet kalbim patlayacak gibi oluyor. Heyecandan ölmek üzereyim."
Gerçekten böyle hissedip alaya vurmam komikti. Fakat o bunu bilmiyor alay ettiğimi düşünüyordu.
"Tamam kırıcı olmaya başlıyorsun. Şimdi düzgün duruyorum. Çiz beni..."
