[9.21]

731 84 129
                                    


Sophie Fetokaki - How they fall

Tıpkı çizgi filmlerdeki mavi bulutlar gibi

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Tıpkı çizgi filmlerdeki mavi bulutlar gibi.
Parlak, şirin ve yapay.
Evet evet tıpkı onlar gibi. 
Rüyamdaki bulutlar çizgi filmlerdekilere benziyorlar.
Ayaklarımın altındaki ıslak yeşillik gerçek çimenleri anımsatsada bana, kafamı kaldırdığımda gördüğüm şey bir çizgi filmin gökyüzü.

Bulutlar uyumlu bir düzen kurmuşlar. Sırayla hareket ediyor, sakince süzülüyorlar. Biraz da pamukları andırıyorlar bana.
Tuhaf hissettirmiyor bu yapay gökyüzü aksine seviyorum.
Beni daha da mutlu ediyor bu gerçek dışı bulutlar. Sonunda küçüklükten beri istediğim gibi bir çizgi filmin içindeyim sanki.
Her zaman gördüklerime benziyor bu rüya. Çimenler, ağaçlar ve gökyüzü.
Ve ben yine bütün bunların ortasındayım.

Yukarıdaki dallarını kuşlar donatmış büyük bir ağacın arkasından o çıkıyor usulca.
Yer ayağımın altından kayıyormuş gibi hissediyorum. Hâlâ heyecanlanıyorum onu gördüğümde ve ellerim terliyor yine.

Yunho ağacın arkasından çıkmıyor orada gizleniyor ve sadece bana bakıyor. Aramızdaki mesafeyi kapatmak için yürümem gerekiyor. Fakat tuhaf bir şekilde ayaklarım yere saplanmış gibi kıpırdayamıyorum.

Gitmek istiyorum ama gidemiyorum.
Yunho, sonunda ağacın arkasından çıkıyor. Üzerinde şu mezuniyette giydikleri takımdan var. Ona oldukça yakışmış. Elindeki küçük çiçeği sonradan fark ediyorum.

Gülümsüyorum ve yine ona gitmek istiyorum. İşte o anda bunu anlamış gibi bana elini uzatıyorsun.

Tabii ki de geleceğim.

Çünkü seni özledim.

Ayağıma balçık gibi bulaşmış çimenleri umursamıyorum. Ağır olsada ayaklarım sana doğru ilerlemeye çalışıyorum.

Sanki otlar bileğimi yakalıyor ve bana engel olmaya çalışıyorlar.
Hayır. Hayır.
İstediğim bu değil. Şimdi rüya ya da gerçek yanına gelmek istiyorum.
Nasıl hafiflediğimi sana anlatmak istiyorum.
Ama bu otlar zorluk çıkarıyor bana. Neden olduğunu bilmiyorum sadece engel oluyorlar. Dizime kadar uzanıyor beni yürütmüyorlar.
Bunu sevmiyorum.
Ve ayaklarımı güçlüce kurtarıyorum onlardan.

Sonunda özgür kaldığımda nereden geldiğini anlayamadığım çiçek yaprakları arasında sana koşuyorum.
Evet. Bu süslü bir rüya.
Şimdi gerçekten bir çizgi filmdeyiz gibi.
Ya da romantik bir film.

Çiçeklerde el sallıyor bana.
Ben mi yanlış anlıyorum ya da...
Durmamı mı söylüyorlar bana.

Dur! Yanlış yöne gidiyorsun.

Solitude | YunhoHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin