̶M̶y̶ His Little Kitten || уσσимιи||

⓹A Behavior That Scared Me

Czekałem na mojego pana, pierwszy raz się spóźniał. Był już prawie wieczór, siedziałem jednak grzecznie i czekałem dalej.

Po dłuższej chwili zacząłem jednak chodzić po całym domu w poszukiwaniu jakiegoś zajęcia, ale nic nie potrafiło mnie zadowolić.

Pająk, którego znalazłem niedaleko łóżka, szybko przestał się ruszać. Mała muszka skończyła w moim żołądku.

Przysięgam, że nie chciałem jej zjeść! To był wypadek!

Nie miałem co wołać mojej przyjaciółki, bo pewnie była gdzieś daleko, przychodziła do mnie rankami.

W mieszkaniu było ciemno, ale mi to nie przeszkadzało, bo widziałem wszystko idealnie. Wskoczyłem na mebel przy wejściu do mieszkania, położyłem się i oparłem głowę na moich łapkach, miały białe skarpetki, wyróżniały się od mojego czarnego umaszczenia.

W końcu usłyszałem dźwięk przekręcanego zamka, zeskoczyłem z szafki i chciałem go przywitać, ale odstraszył mnie ostry zapach.

Śmierdział okrutnie.

-Co jest?— spytałem w moim języku.

-Heej, Yoooongi — czknął mój pan.

Mówił tak jakoś dziwnie, cuchnął jakimś ostrym, gryzącym nosek zapachem, kiwał się też na boki. Odskoczyłem na bok.

-C-co się stało?— zamiauczałem po chwili, ale nie otrzymałem odpowiedzi, w sumie to oczywiste. Przecież mnie nie rozumie. Poszedł do kuchni i sięgnął po szklankę (pomijając, że prawie ją upuścił), by nalać do niej niezgrabnie wody, którą zaraz wypił i poszedł spać.

-Umm... — zamruczałem przy jego uchu. - Dasz mi jeść? Jestem głodny.

Miauczałem jeszcze przez chwilę, ale on już spał.

Pierwszy raz nie dostałem jedzenia na wieczór. No cóż, bez jednego posiłku nie umrę.