̶M̶y̶ His Little Kitten || уσσимιи||

⓵⓶Today I Hurt My Paw

Nie wiem, czy wspominałem, ale w ogródku często latają małe ptaszki. Takie brązowe. Ćwierkają uroczo i chyba się mnie boją.

Dzisiaj siedziały przy różach, chciałem się z nimi zaprzyjaźnić, więc szybciutko truchcikiem podbiegłem w ich stronę. Spłoszyły się, ale jednego chwyciły pnącza kwiatu.

Chciałem mu pomóc i przepychałem się przez gałązki, ale on rzucał się na wszystkie strony, przez co twarde kolce róż przecięły mi łapkę, z której po chwili ciekła czerwona ciecz. 

Zacząłem ją zlizywać, ale było jej coraz więcej. Wystraszyłem się bardzo. Ptaszek wtedy uwolnił się i odleciał. Szybko pobiegłem do domu, a za każdym razem jak stawiałem krok, zostawiałem za sobą małe czerwone plamki.

-Jimin! - miauczałem. - Pomocy!

Siedział na fotelu, tym naszym ulubionym. Każdy krok stawał się coraz bardziej bolesny, a moja łapka piekła. Nie zareagował na moje miauknięcie.

Przywlekłem się przed niego i znów zlizałem cieknącą krew. Zauważył to.

-Jejku, Yoongi, co się stało? - spytał i chwycił mnie za łapkę, którą natychmiast wyrwałem ze względu na ból.

Poszedł gdzieś, a ja myślałem, że mnie zostawił. Chwilę później jednak wrócił z jakimś białym materiałem. Wziął mnie na ręce, usiadł i ponownie chwycił za łapkę. Tym razem nie udało mi się jej wyrwać. 

Wylał parę kropel jakiegoś płynu na moją ranę i zaczęło mnie to bardzo piec i szczypać, przez co go podrapałem, chciałem się gdzieś schować. Jednak trzymał mnie mocno.

Następnie owinął moją łapkę we wcześniej wspomniany materiał i puścił mnie. Chciałem zrzucić te dziwne coś, ale dobrze się trzymało. Gdy postawiłem łapkę na podłodze, już tak nie bolała. Na swoją podrapaną przeze mnie rękę również wylał tamten okropny, szczypiący płyn.

-Nie będziesz wychodził, dopóki ci się nie zagoi - powiedział i zamknął drzwi balkonowe, przez które zawsze wychodziłem z domu.

-A-ale jak to?