A/N: Define me. BALIW. Nakalimutan ko ng mag-UD. Uwaaahhh~ *cries* Ang bopols ko. Enebeyen. Kaasar. So eto na, kelangan ko na talagang mag-UD. Feeling ko mababaliw na ako. Para tuloy gusto ko na itigil tong story na to. Pero dahil naisip ko na masasayang yung mga paghihintay nyo sa UD kong supeeerrr dalang, ipupush ko to. Bahala na. Nananana~ XD TBYD Hangover. ^^ So eto na nga , wag ng magpatumpik-tumpik pa.
-----
Joyce's POV
Okay, meron ba akong hindi alam dito? -___- Bakit all of a sudden naging ganun sya? Tatlong araw nya na akong di pinapansin. G@go ata yun e. :3 Tss. Kabadtrip. Anong arte nya?
"Oh little sis, bakit nakatulala ka nanaman jan?"si Ate yun. Hindi pa kasi ako nakabalik ng school e. Naka-excused ako for 1 week. Since Thursday na ngayon, sa Monday balik na ako. Gusto ko na nga dapat e. Kaso ayaw pumayag ni Ate. Overprotective talaga. -_-"
"Ah? Wala po."
"Aba, sakin kapa magsisinungaling? Naku little sis. Wag kang ganyan. Tayo nalang nga yung magkasama dito, maglilihim kapa sakin? Grabe, hindi mo ba alam-
"Oo na. Maglilitanya pa e. -_- Eh kasi si Kris. Tatlong araw na syang di nagpaparamdam. Tss. Kahit text, tawag, wala. Kahit tuldok man lang. Wala talaga. Ewan kung anong nangyayari dun."
"Uy si little sis, hinahanap si Kris."at sinimulan nya ng tusukin yung tagiliran ko. Nakow. Lagot na.
"Ate naman e. Hindi. Nagtataka lang ako. Kasi parang nung kagagaling ko lang ng ospital halos ayaw nya akong tigilan. Pero biglang nung Monday e wala. Wala ng Kris na nagpapakita." Oo, totoo yun. Uber pa sa uber yung ginawa nya. Gusto nyo ng flashback? Eto...
*Flashback*
After ko madischarge, hinatid ako ni Kris sa bahay. Andun pala si Ate.
"Oh, little sis, nakalabas ka na? Kumusta na ang pakiramdam mo?" Kitang-kita na nag-aalala sya. Sweet ni Ate. XD
"Ayos na po ako. Wag na po kayong mag-alala. Malaki na po ako. Saka parang nakakain lang ako ng maanghang e. Malakas po kaya yung kapatid nyo!" Dinaan ko nalang sa kakulitan ko para mabawasan yung pag-aalala ni Ate. Masyado na syang nai-stress.
"Ay ganun? Kaya ka pala dinala sa ospital kasi malakas ka? Ano? Tss. Pasok na nga kayo. Malamig na dito sa labas." Giniya nya kami ni Kris papasok. Bigla akong natapilok kasi may naapakan akong lapis.
"Ayy!" Napahawak ako kay Kris nun.
"Anubayan. Mag ingat ka kasi. Kakagaling mo lang sa ospital. Panu kung natumba ka tas nabalian ka ng buto? Oh kaya nabagok yung ulo mo? Masasaktan ka nanaman? Buti nalang andito ako. Paano nalang pag wala ako? Magpapaka-clumsy ka nalang? Konting ingat kasi." Litanya nya. Jusme.
"Aba hoy! Nakaapak lang ako ng lapis, kung anu-ano na sinasabi mo. Ewan ko sayo." Bumitaw ako sa kanya. Naglakad na ako palayo ng narinig ko bigla yung sinabi nya.
"Masama na bang maging concerned ngayon?" Sobrang hina lang nun pero ewan, narinig ko padin. Side effect ata to ng pananatili ko sa ospital e.
"Ano uli yung sabi mo?" Nagpa-as if ako na di ko narinig yung sinabi nya. Mehehe. Tignan ko kung uulitin nya pa yun.
"Wala! Kawawa ang bingi!" Sabi nya at inunahan ako sa paglalakad. Nakita kong namumula yung tenga nya. BWAHAHAHA. Marunong din pala yun mahiya. :D
"Weeh? Sabi mo concern ka sakin diba? Aminiiiinnnn!" Ako at tinawanan ko sya. Natigil sya sa paglakad at lumingon.
"Ang taas naman ng self-confidence mo. Ako? Concern sayo? Asa ka!" At naglakad na uli sya.
BINABASA MO ANG
Pretenders or Lovers? (KrisJoy FanFic)
FanficSi Joyce Giselle Ching ay isang ordinaryong babae - well, hindi ganung ka-ordinaryo sapagkat isa siyang modelo, pero namumuhay siya ng kapareho lang din ng mga ordinaryong tao. Hanggang sa makilala niya si Kristofer Martin Dangculos, isang lalaking...
