Chrizee's POV
Happiness doesn't result from what we get, but from what we give. Kasiyahan bang maituturing ang pagkawala ng aking mga magulang ? Bakit ganun kung sino pa yung taong pinagkakatiwalaan niyo pang gagawa ng masama sayo !
Minsan nakakapagod na rin maging mabait lalo na kung hindi ito pinapahalagahan ng mga tao sa iyong paligid. Ang sakit, ang sakit mabalewala ng taong tinuring mo na ring pamilya.
Bakit kaya ganun ilang taon na ang nakalipas pero hindi ko pa rin matanggap ang sinapit ng aking magulang. Sa pamilya ng aking kaibigan
Paano ba mag move on ?
(3steps to move on. Ctrl - Control yourself. Alt - Look for an alternative solutions. Del - Delete all the situation that hurts you)
Paano ako sasaya ?
(Humanap ka ng clown)
Mahirap ba talagang magpatawad sa taong nagkasala sayo ?
(Hindi sadyang pinapahirapan mo lamang ang iyong sarili)
Should I need to hear their explanations kung bakit nila nagawang patayin ang aking mga magulang ?
(You deserve an explanation and acceptable reasons)
Wait ms author bakit nakikisali ka sa POV ko ?
(Eh nagtatanong ka diba ? Wala namang sasagot sa tanong mo kung hindi ako. As if naman sagutin ka ng readers haha)
Haist masyado na sigurong nanaig sa aking puso ang galit, kaya hindi ko magawang magpatawad at magpakasaya.
Every pain gives a lesson and every lesson changes a person."Nang dahil sa pain na yan nabago ang aking buhay, yung hindi ko ginagawa dati ay ginagawa ko na ngayon. Kung nabubuhay lang sana sila mama hindi sana ako nagkakaganito ngayon.
Dinalaw ako nila mama sa aking panaginip at sinabing "Anak matuto kang magpatawad sa mga nagkasala sayo, huwag na huwag kang mamuhay na may galit at puot sa iyong puso, masyadong maiksi ang buhay anak tandaan mo yan"
Sana hindi nalang ako nagising para kahit sa panaginip man lamang ay muli ko silang makapiling.
