Three Steps to Stars | TaeJin

24 ∝

Örülüyor zihnimin tuzakları, ağları sana çekiliyor yaralı kalan yine ben oluyorum.

•••

"Dissosiyatif amnezi."

SeokJin kaşlarını çatıp uykusuzluktan kızaran gözlere dikmişti sorgulayan bakışlarını. Yona derin bir nefes alıp gözlerini bir kaç kez açıp kapadıktan sonra gülümsemeyi denedi. Samimi ya da bir şeyler vaat eden bir gülümseme değildi, profesyonelce dudaklara kondurulan mesafeli bir o kadar da anlayışlı bir tebessümdü. Sizi anlıyorum, sizi yargılamıyorum yardım etmek için buradayım mesajını vermenin en iyi yoluydu ona göre. Kelimelerle arası iyi değildi, hareketleri de yanlış anlaşılabilirdi ama gülümsemesi vardı.

"Yaşadığınız travmatik bir olaydan sonra kendi kişiliğinizden kaçarak ortaya farklı bir kişilik çıkartıyorsunuz. Genel bilgiler korunsada kişisel bilgiler unutulur."

SeokJin oturduğu koltukta biraz daha öne kayarak kadına dikmişti gözlerini. Tek başına gelmek kesinlikle mantıklı değildi, sorduğu soruların cevabı genelde ' bilmiyorum' oluyordu ve bu durum sabrını zorluyordu. En azından Taehyung ile gelmeliydi farkındaydı ama ağzından çıkan her bir kelime onu yaralarken nasıl bunu isteyebilirdi?

"Peki, tedavisi? Hastaneye yatmama gerek var mı?"

Yona başını olumsuz anlamda sallayıp not almaya devam etti.

"Hayır SeokJin Bey, etkileri ağır olsada çok kompleks bir durumunuz yok. Psikoterapi ile tedavi ediliyor. Fakat özel bir alan olduğu için bu konuda deneyimli bir psikologa gitmenizi tavsiye ederim. Henüz çok yeniyim, sizi yanlış yönlendirmek istemem ki durum adli bir vaka olduğu için de-"

"Kendinize mi yoksa bana mı güvenmiyorsunuz?"

Yona yüzünde ki şaşkınlığın okunmasına izin vererek baktı adama.

"Tedavisi bu kadar kolayken yapacağım yanlış bir terapi sonucu işleri daha zor bir hale sokmak istemiyorum sadece."

SeokJin rahat bir şekilde geriye yaslanıp gülümsedi. Samimi bir gülümseme değildi bu, bilakis aşağılayan hor gören bir dolu alay vardı dudaklarının ucunda.

"Yani kendinize güvenmiyorsunuz."

Yona derin bir nefes almamak için elinde tuttuğu kalemi sıkıp gülümsedi.

"Bu durum niçin bu kadar önemli?"

"Zamanım yok. Yeni birini bulacak, bana yardımcı olması için her şeyi anlatacak üstelik bunu yaparken Taehyung' u da yanımda sürükleyerek aynı şeyleri tekrar tekrar anlatıp kendisini yıpratmasına müsade edecek bir yapımda yok."

Göz bebeklerinde oynaşan öfkeden bir haber oturduğu yerde dikleşti SeokJin. Tuhaf bir öfke vardı, özgüveni düşük olan insanlara tahammül edemiyordu tuhaf bir şekilde. Mırıldanır gibi konuşanlardan, gözünün içine bakamadığı için bakışlarını ayakkabılarına kitleyen insanlara tahammülü yoktu.

Yona, bilinçaltında bastırılan duyguların adamın yüzünde bu kadar rahat şekillenmesinin verdiği ipuçlarına şükrederek not defterine bir kaç şey daha not etti.

"Pekala, öncelikle stresle baş etme yöntemleri hakkında sizinle konuşmamız gerekiyor. Yaşadığınız olaylara doğru tepkiler ve doğru yaklaşımlarda bulunmadığınız için bu tabloyla karşılaşıyor olabiliriz."

SeokJin başıyla onaylayıp zihnini zorlamaya çalıştı ama işe yarar bir şeyler yoktu.

"Daha önceden 3 kere olayları sildiğinizi söylemişti Bay Taehyung, hangi durumlarda olduğunu bilen birileri var mı?"