Let Me Be The One (Completed)

Chapter 5

This is it!

Eto na ang oras na magkikita sila ni Damon. Caterina feeling frighten, nervous na para matatae sya sa mga oras na yun. She dont know what to do, what to act infront of Damon. Kaya bago sya pumasok sa loob ng paso de grande kinalma nya muna ang sarili malalin na inhale at exhale ang ginawa nya. She even shrug her head para kahit papano mawala ang kaba nya.

Nakita nya agad si Damon sitting near the window medyo tago iyon at may privacy. She silently walk towards Damon. Damon is busy fixing his coat. Caterina stood up infront of Damon at siguro naramdaman sya ng binata kaya eto huminto.

Thier eyes meet after  four years ngayon ulit sila nagkatinginan at mag uusap. Unang bumitiw si Caterina dahil hindi nya kayang ma tingnan ang magandang mga mata nito na kahit may nakikita syang galit, panghinayang at pangungulila. Pinilig nya ang kanya ulo.

"Please take a sit" seryosong sabi nito sa kanya. Umupo sya sa harapan ni Damon.

Hindi nya alam kung saan sya magsisimula. Its so awkward at pilit nyang pina pakalma ang sarili.

"How are you my Laura?" Tanong ni Damon sa kanya na seryoso parin ang tingin na parang inoubserbahan ang buo nyang katawan at bawat kilos.

"I-Im O- ok" garalgal nyang sagot.

"Loosen up Laura. I missed you"

After he said that I cant explain what Im feeling He missed me In what way? Being like his own lil sister? Yun ba yun katulad ng sinabi mya sa akin four years ago? Ayoko ko namang mag expect ng ibang dahilan.  Hindi ako nagsalita dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin.

"I've been looking for you" saad nya ulit sa akin na hindi inaalis ang mga tingin.

"I- I decided to go back home I mean here in Italy" pigil hininga kong sagot sa kanya.

He's just staring at me like his an FBI at sinusuri nya ako kung nagsasabi ba ako ng totoo o hindi. Kaya yumoko nalang ako at nilaro ang mga kamay kong nanginginig sa kaba at nama masa masa.

"You never failed to amused me did you know that?" He said that with a  smirk plastered in his face.

"Can I take a rest room?" Askin him na sana pumayag sya I need to calm myself Oh God please help me dasal ko sa aking isip.

I saw him nodded kaya dali dali akong umalis papuntang rest room. Trying to calm myself.

I look at myself in the mirror binasa ko na rin ng tubig ang akong mukha. Hanggang ngayon nanginginig pa ako. I was busy fixing myself when I heared a  voice outside of the rest room na tinatawag ang aking pangalan.

Its Damon sya ang tumatawag sa akin. Hindi ba nya kayang maghintay kahit sandali? Naiinis kong tanong. Kaya lumabas na ako and there he goes standing like a mighty God na paramg anak ni adonis sa kagwapohan. Kaya maraming babae ang tumitingin sa kanya. Shit ang bwesit feel na feel naman na pinagpapantasyahan sya ng mga kababaihan masakit man tanggapin peri naiinis akp at nagseselos.

Damon look at me na parang hinihintay ang gagawin ko. Ah bwesit ka ngumiti kapa sa kanila kaya parang kiti kiti ang mga babae dito.

"Ano?" Seryoso at galit kung tanong sa kanya sabay alis at umupo sa upuan kung saan kami mag uusap.

"Whats that face baby?" Panuya nyang tanong.  Bwesit ka! May gana pa syang magtanong kaya sinimangotan ko lang sya . At ang mokong tumawa. Kaya yun nalang ang pag kagulat ko dahil for thw first time tumawa si Damon. Dati rati hindi ko sya nakikitang tumatawa kapag nag uusap kami kapag nasa bahay nya ako dahil bestfriend ko nga si Lizzy ang kanyang kapatid. Usually tumatawa lang ito kapag kasama nya ang kanyang girlfriend. I remember selos na selos ako nun minsan pinangarap kung tumawa sya dahil sa akin pero hindi nangyari yun.

"Bakit gusto mo akong makausap?" Seryosong tanong ko. Kaya bumalik sa seryosong mukha si Damon. Ayan na naman kung maka titig parang isa akonh suspect sa isang krimen.

"Because I miss you, you fucking run away after that night Laura" Gigil na sabi nito na parang animoy galit kung bakit ako lumayo.

"Galit?" Wala sa utak kung tanong. Nakakahiya bakit yun pa ang tinanong ko.

"Yes baby I am fucking mad at you" giit nitong sabi. Kaya yumoko ako dahil nakakailang ang kanyang titig.

"Look at me Laura" utos nyang sabi sa akin kaya hindi ko alam kong bakit napapasunod ako sa bawat salita nya. Nagtinginan kaming dalawa. I tried to avoid his gaze but I cant na parang nahihipnotismo ako.

"Now that I found you, atlast hindi na kita pakakawalan" saad nya na sa akin. Tiningnan ko sya na parang nagtatanong What the heck ngayon na nakita nya ako hindi nya ako pakakawalan? Paano ang girlfriend nya na baka asawa na nya? Ano ako gagawing kerida nya? No! Hindi ako papayag!

"I wont let you to do that to me, excuse me Mr DeNova may sarili akong buhay dito. At may asawa ka na kaya kung ano man yang gagawin mo tigilan mo na. I have my dignity ayokong ipahiya ang sarili ang pamilya ko na pumatol ko sa may asawang tao" galit kong sabi sa kanya. Hinding hindi ako papayag. Malaking kahihiyan yun sa akin ang sa pamilya ko.

"Where did you get that Idea That I'm married?" Cold na pag kakasabi nya sa akin.

"Your Girlfriend before I left in the Philippines at narinig kong malapit na kayong mah engage kaya yun" palabi kong sabi sa kanya. Ang ang bwesit tumatawa pa. Anong nakakatawa dun?

"Can you please stop laughing?" Galit kong sabi sa kanya. Naiinis na ako tawa pa rin sya ng tawa wala naman nakakataaa sa sinabi ko. Kaya kinuba ko na ang sling bag ko at tatayo na sana ng bigla syang nagsalita.

"Saan ka pupunta? Where not yet done" sabi nya sa akin. Pero hindi ko pinakinggan naiinis pa rin ako sa kanya.

"Please Laura go back to your sit"  I was shocked when he ask me that with pleaded eyes and voice.  Kaya nahipnotismo ulit ako sa boses nya. Kaya bumalik ako sa upuan.

"I miss you at totoo yun Laura. Afyer you left me Thats the time I realized that Im fucking Inlove with you" seryosong sabi nya sa aking. Nagimbal ako sa bawat kataga na sinabi nya. Paulit ulit sa aking isipan ang bawat letra he loves me, he realized that he loves me.

Hindi ako nagsasalita tiningnan ko lang sya na parang hindi alam ang gagawin at kung maniniwala ba ako sa kanya O hindi.

I didnt know na umiiyak na pala ako.

*PA