Let Me Be The One (Completed)

Chapter 19

Mahigit kumulang limang oras ang binyahe nya. Wala ng available tickect sa oras na iyon at kailangan nya pang mag pa book bg ticket para bukas. He can't wait not see Laura, kaya wala syang choice kung hindi sumakay ng train.

"Resibo?" Tanong ng konduktor sa kanya para ma check. He tiredly give ti tbe old man ang tickect. Ngayon nya lang naramdaman ang gutom at pagod dahil wala syang ginawa kung hindi tumakbo ng tumakbo.

Lumabas na sya ng train station upang maghanap ng masasakyan taxi patungong villa santiago. Laura's parents are quiet rich, her father is a owner of a small liquor business. May maliit na plantation ng mga grapes ang kanyang ama.

Alam nya lahat ang tungkol dito, simulang nagustohan nya si Caterina ay palihim nyang inalam kung sino at ano ang mga negosyo ng mga magulang nito.

Her mom is a full blooded filipina while her father is a full blooded Italian. Marunong magtagalog ang ama ni Laura for three years na tumira sa pilipinas at parating kausap ang mga kapitbahay ay natuto ito kung paano mag salita ng tagalog.

Villa Santiago...

Basa ni Damon sa labas ng gate ng villa, tiningnan nya ang luob at nakita nyang medyo malayo layo pa ang bahay nito. Pinindot nya ang buzzer ng dalawang ulit, maya maya ay may pomunta patungi sa gawi nya.

"Ah hello, is Caterina's there?" Bungad kung saad sa kanya. The old lady keeo staring at me at parang nalilito.

"No intiendes englis señor" sagot ng babae.

Damn! I dont know how to speak Italian too. Great! Damn great!

Binalikan nya nag tingin ang babae. "Ca-te-ri-na, she's there?" Utal kung saad sa kanya.

"Ah señora Caterina, yes, yes!" Sambit ng babae at binuksan ang gate. Oh thank you!

"Gracias" sambit ko dito at tiningnan ang palibot. Maaliwas ang paligid.

Minuwestra ng matangdang babae ang kamay at nakuha nya ang ibig sabihin nun. Sumunod syang lumakad papasok ng bahay. Everything is white with the touch of green.

Lumiko sila sa pasilyo at tumapat sa harap ng pinto. The old woman open the door sabay turo na pumasok.

Ngiti lang ang sagot ni Damon dito.

He roomed around at ang puro makikita nya ang puti at green. Very refreshing ang aura ng kulay ng kwartong ito.

"Dolly stop" rinig na boses ni Damon at hindi sya ng kakamali kay laura ang boses na yun. He's heart beating so fast dahil sa mahigit dalawang taon ngayon nya lang uliy narinig ang boses nito.

Dahan dahan syang lumakad papuntang terrace ng kwarto.

There he saw the most beautiful woman he ever seen. The woman of his dreams. Laura.

"Babe" biglang saad nya dito sa dalaganv naka upo sa wellchair.

He saw Caterina stop sketching and infront of her is a dog who's trying to steal some sheet in her lap.

"Da--damon" sambit ng dalaga sa kanya.

"Babe" wala na syang sinayang na oras at niyakao nya ito ng mahigpit.

"Da-damon, wa--why arr you here?" Litong tanong ng dalaga sa kanya na may halong hikbi.

"Nandito ako para kunin ka, uuwi na tayo babe. Hindi ko na kayang wala ka, mamamatay ako kapag nawala kapa sa akin." Iyak kung saad sa kanya habang hinahalik halikan ang mga kamay nito.

"No, I--I can't." Iling na sagot nito sa kanya.

"You see? Baldado na ang dalawa kung nga paa? Hindi na ako makakapag lakad pa. At paano si Lindsay at ang anak nyo?" Iyak nitong sambit sa kanya.

"Sshhh... she's been in jailed, for two years now. Sya, sya ang master mind kung saan ang sinasakyan mong eroplano ay crash." Sabi ko na pilit pinapahiran ang luha nito sa kanyanb mga pisngi.

"Ano ang sabi mo?"

"May tauhan syang nag ta trabaho sa airport binayaran nya ito ng malaki kapalit ng paglagay ng bomba sa luob ng isa sa mga maleta sa sinasakyan mong eroplano, kumanta sa korte ang binayaran nya kaya ayon nadiin sya at hinatukan ng life sentence. At napag alaman ko rin na ang lalakeng ng bigay sayo ng regalo sa labas ng hotel room ay sya rin ang tao na binayaran nya." Mahabang paliwanag nya dito at hindi nya alam kung ano ang gagawin dahil umaiyak na naman ang pinakamamahal nyang babae.

"Shhh... babe, please don't cry. I'm sorry for hurting you, I'm sorry for not choosing you. Pinapili ako ni Lindsay noon kapag ikaw ang pinili ko hinding hindi ko na makikita pa ang anak ko. I'm sorry babe." Hingi kung tawad sa kanya na kahit ako ay umiyak rin.

"Hindi ko alam na mas nahihirapan ka kaysa sa akin, I'm sorry din dahik naging makitid ang utak ko." Hinging tawad ng dalaga sa kanya. No wala syang dapat ihingali ng tawad sa akin. Ako, ako dapat dahil sinaktan ko sya ng paulit ulit.

"Sshh... pingako ko sa anak ko na kapag bumalik ako ng pilipinas ay dapat kasama ko raw ang kanyang Mommy."

"Da--damon?" Caterina.

"Yes, babe. Kailan ka raw uuwi dahil miss na miss ka na nya. At ako babe sobrang miss na miss kita." Patuloy kung saad dito at niyakap pa ng mahigpit ang babaeng mahal ko.

"Please, let's go home" sambit ko at hinalikan sya sa nuo.

"Yes" ngiting sagot nya sa akin.

"Did I told you that, You're the one?" Tanong ko sa kanya.

"No." Iling nyang sagot.

"Pwes sasabihin kon sa iyo. Babe, you are the one for me"  at hinalikan ito ng ubod ng pamamahal.