Let Me Be The One (Completed)

Chapter 8

A/N

Hindi ako nakatiis na hindi mag update kay damon.☺

Nang umagang yun ay ayaw bumangon ni Caterina sa higaan, buong gabi ay walang syang ginawa kung hindi ay umiyak ng umiyak. For the second time around niloko na naman sya ni Damon.

Bakit kasi hindi ako nadala sa una, eh di sana hindi ako masasaktan ng ganito...

Walang minuto na hindi sya umiiyak, kahit ang mga tissue pad ay kagabi pa nag surender sa kanya. Kaya damit nalang ang ginawa nyang pampunas sa mga luha na pilit kumawala sa mga mata nya.

What should I do?

Yan ang ulit kung tanong sa aking sarili simula kagabi. I let him hurt me again, naniwala na naman ako sa mga salita nya.

Mahal na mahal ko sya...

Hindi ako pumasok sa trabaho, tinawagan ko nalang si jen na sya nalang muna ang mag aasikaso sa mga kleyente ngayon araw. I can't face them with swollen eyes and broken heart.

Siguro kakausapin ko nalang si Damon at klarohin ang lahat lahat sa kanya. Hindi ko ipipilit ang sarili ko sa kanya at ayaw kung maging dahilan kung bakit walang kompletong pamilya ang anak nya. Hindi ako ganun kasama, na kaya ko nga ng apat na taon na limutin sya at makakaya ko rin ngayon. Hindi ko namalayan na kanina pa may nag dodoorbel sa labas ng apartment ko. Maybe its jean baka may kailangan itong papirmahan sa akin.

Kahit masama ang pakiramdam ko at walang ganang bumangon ay pumunta parin sa pintuan at buksan ang aking sekretarya.

"Babe" yon ang una kung narining pagbukas palang ng pintuan ko.

And its was Damon.

Pag alala ang nasa mukha nito, pero hindi ko alam kung papaniwalain ko ang pag alala na nasa mga mukha nito. Maybe isa sa mga strategy nya.

"Why are you here" pinipilit kung pakalmahin ang aking sarili.

"Obcourse I'm here girlfriend kita, why? There's something wrong babe?" Takang tanong nya sa akin.

"I'm not your girlfriend." Galit kong saad sa kanya. At hindi na namalayan na tumutulo na ang aking luha. Damn hanggang kailan ba mauubos ang mga luhang to?

"You're crying, tell me did I do something wrong?" Pilit na hinahawakan ang aking pisngi pero pilit ko ring nilalayo sa kanya.

"Tell me the truth Damon" seryosong kung tanong kahit umiiyak dahil sa sakit. " Did you, did you have a child? I--i mean kay lindsay" pilit na pinapatatag ang aking sarili.

What if sasabihin nya na Uo may anak kami, at kasala ako sa kanya matagal na.

Ngayong palang ang sakit sakit na.

"Yes." Diin na sagot nito sa akin.

And my world stops for a minute walang salata ang lumabas sa mga bibig ko dahil sa sagit nya.

May anak sya, may anak sila...

"Is this your way na saktan ako ulit? Bakit pumunta ka rito at nagpakita sa akin? May anak ka--kayo ni lindsay. Ano to Damon ipamukha sa akin na kahit kailan ay hindi ka magiging akin?" Hikbi kung saad sa kanya.

Sobra naman yata to, umalis na nga ako para hindi maging balakid sa kanilang dalawa. Pero hito sya hinanap ako uoang saktan ulit.

"It's not what you think, I love you laura so much.. and please let me explain."

"No! Para ano ha? Para saktan ako ulit, alam mo bang tumawag sa akin si Lindsay kahapon. Tinatanong ka nya sa akin dahil hinahanap ka raa ng anak ninyo."

"I-i need to go, maybe Drazen need me."saad nito at akmang aalis.

It hurts dahil hanggang ngayon wala ka sa top priority nya, na hanggang ngayon hindi ka parin pinili.

"I need you too, Damon kung alam mo lang," hikbi kung sabi sa kanya habang hinahawakan ang isang kamay.

"But my son need me more Caterina, I'm sorry." At tuluyan ko na syang binitiwan.

Kailan mo kaya ako pipiliin Damon?