AŞK ÇIKMAZI

SİYAH

Seni seviyorum beni bırakma özledim seni ... Araz kulaklarını tutup  ilaydanın sesini duymamak için yerde çırpınıyordu.

- yeter artık görmüyormusun tükendiğimi..

Araz odasında sayıklarken odanın kapısında ateş onu dinliyordu. Araz kendisine bir şey yapmasın diye nöbet tutuyor olabildiğince kendi morelini yüksek tutuyordu. 

Ev kalabalıktı fakat kimse yokmuş gibi sessizdi. Kimsenin konuşmaya hali yoktu hala şoktaydılar. Kimisi ağlıyor kimisi ise oturduğu yerden kıbırdamıyor düşüncelere dalıyordu. Herkesin ağlayışı tek arazın düştüğü durum için değildi İlaydayı herkes severdi onu kızı ablası  kardeşi gibi görenler vardı.

Ev halkı cenaze saatini bekliyordular. Cenaze öğlen kalkacaktı. Cenazenin kalkacağı cami eve bayağı uzaktı bunun böyle olmasını kadir bey istemişti. Çünkü eve yakın olan camide yapılacak olursa araz her ordan geçtiğinde kötü olacak kendine zarar vercekti.

Ali ile alp kapıda gelenleri karşılıyordu deniz ise melek annenin yanındaydı.

Ateş hala arazın odasının kapısından onu dinliyordu.  Araz odanın ortasına oturmuş hiç bir şeye dokunmuyor kendi kendine konuşurdu. Neden neden diye sayıklıyor duvara çizdiği ilaydanın resmine bakıyordu. Bu resmi ilaydaya süpriz yapmak için gizli tutuyordu fakat artık bunun bir önemi kalmadığını düşünüyordu.

Odadaki yatak hala ilaydanın yattığın da bıraktığı izlerle duruyor eşyalar bile onun bıraktığı gibiydi.

Araz  odanın toplanmasında kimseye izin vermiyordu yerde yatıyor ordan kalkmıyordu.

Kaza gününden beri içtiği bir bardak suyla duruyordu annesinin getirdiği yemekleri yemiyordu.

Saat gittikçe ilerliyor öğlene geliuordu. Evde kiler toplanmış yola çıkmaya hazırlanıyordular. Ateş de arazı odasından çıkartmış saloba indiriyor du. Araz halsiz ve bitkindi ateşin desteğiyle aşağıya inmiş cenazeye gidecek arabalardan birine bitmişti.

Bütün arabalar yola çıkmıştı. Cami uzakta olduğu için baya yol gitmişlerdi ve yarım saat sonra camiye varmışlardı

Araz arabadan indiğin de yerden kafasını kaldırdı ve yaş dolu gözlerle uzakta ki ilaydanın musalla taşında ki tabutunu gördü.

Ateş yürümesi için araza yardım etmek istedi fakat araz eliyle istemediğini belirterek ağır ağır adımlarla tabuta yaklaştı.

Araz için Tabutun olduğunu yer gözünde nikah masasına dönüştü.  Bembeyaz gelinlikler içinde ilayda ona gülüyordu. Arazıb göz yaşları tabutun üstüne akıyordu. Kimse araza dokunmadan onu izliyordular.

Ağlayış sesleri arasında melek annenin ki de duyuldu. Yaşlı kadın ellerini göğüsüne vurarak feryat ediyordu. Arazın ablası hande kadını yerden kaldırıp bir yere oturttu. Melek anne oturduğu yerden ağlarken arazı tabutun üzerinde ağlayışını gördü ve kalkıp arazın yanına gitti. Arazı öğle hışımla çevirdi ki ayakta zorlukla durduğu için dengesini kaybedip yere düştü. Melek anne yere diz çöküp arazın yakasına yapıştı

- o sana emanetti ona neden sahip çıkamadın için sızlamıyor mu o bana oğlumdan emanetti....

Araz karşlık vermiyor sadece ağlıyor du. Melek anneyi arazın üzerinden pusat aldı. Arazı yerden kaldırıp vakti gelen cenaze namazına soktular.araz zorda olsa namazı kıldı.

Araz kulağında ilaydanın seslerini işitirken şimdi bir yandan selayıda duyuyordu. Araz hala kabıllenemiyor bir yerden ilaydanın geleceğini düşünüyordu.

Sıra mezarlığa gelmişti.  Araz ali ateş alp deniz ve bir kaç kişi daha tabutu taşıyordular. Araz en öndeydi ve soluk yüzüyle dim dik duruyor karşıya bakıyordu.

Tabutu yere koymuştular. İlaydayı içinden çıkartıp çukurun içinde ki araza vermişlerdi. Araz ilayda'yı eski günler de ki gibi kucaklar gibi kucaklamış o günleri anımsamıştı.

Güçlüklede olsa araz ilaydayı mezara koymuştu. Mezardan çıkıp küreği eline aldı. Ona yardım edenleri engelleyip tek başına mezarı örtmeye başladı.

Araz toprağı atarken imam da dua oluyordu.  Araz mezarı nerdeyse kumla doldurmuştu. Her attığı toprağın altında kaybolan ilaydanın cesedine bakıyordu.

Son toprağı atarken ağlayan kısık bir sesle

- hep annenin yanına gitmek isterdin ve istediğini aldın ama ben istediğimi alamadım seni alamadım