My Knight in Shining Armor ** COMPLETED **

Chapter 1

(A/N: Please do play the video in the multimedia corner for the teaser -->

This is my original story. 

ALL RIGHTS RESERVED) 

********************************************

Chapter 1

Ako nga pala si Chelsea, 17yrs old. Incoming 1st yr college. Bakasyon ngayon kaya eto chill muna. Sana nga maging chill lang bakasyon na to. Okay, mukhang hindi yata dahil kay ???

*Flashback when I'm 9yrs old*

CHELSEA's POV

Sa park

"Huhuhuhu." - iyak ko habang nakaupo sa isang bench sa park. leche naman kasing mga batang yun, inaway ba naman ako.

"Bakit ka umiiyak?" - bigla kong narinig ang boses ng isang batang lalaki pero hindi ko siya pinansin

"Hey, okay ka lang ba bata?" - sabi niya ulit.

Nang biglang lumapit nanaman yung mga bully na bata na yun.

"Hoy panget! Umalis ka dito! Ayaw ka namin sa neighborhood namin! alis! chu!" - sabi nung bully na mga bata

"Ano ba problema niyo? Umalis nga kayo at tigilan niyo ang prinsesa ko! Ako ang Knight in Shining Armor niya! Pag di niyo siya tinigilan susumbong ko kayo sa ninong kong pulis!" - sabi nung batang lalaki

Mukhang natakot ang mga batang bully at tumakbo paalis.

"Hey, prinsesa ko. Wala na sila." - sabi niya.

"Prinsesa???" - tinaas ko ulo ko at tumingin sa kanya.

"Oo. simula ngayon prinsesa na kita at ako ang knight in shining armor mo." - sinabi niya yan with matching pose na parang superhero naman at hindi knight in shining armor.

":)" - napangiti ako.

"Ayun! Lumabas din ang maganda mong smile. Ako nga pala si Troy. Kapitbahay lang tayo." - Troy

"Salamat. Ako nga pala si Chelsea." - sabi ko.

Simula noon naging bestfriends na kami. Masaya siyang kasama at naging grade school classmates pa kami hanggang isang araw.

"Oo. Tomboy talaga yun si Chelsea kaya wag kayong lalapit sa kanya. okay?" - narinig kong sabi ni Troy sa mga classmates naming lalaki.

Lumapit ako sa kanila at sinabing  

"Ikaw pala nagkakalat niyan. A..a.akala ko ba ikaw ang Knight in shining armor ko?" - sinabi ko habang umiiyak TT_TT

Nakatingin lang sa akin si Troy na gulat ang reaction at parang hindi alam ang gagawin.

"Tomboy ka naman talaga diba Chelsea! Tomboy! Tomboy!" - sabi ni Troy

Nakisabay na rin ang leche kong mga kaklase. "Tomboy! Tomboy! Tomboy!" - sigaw nila

Umiyak nalang ako nang umiyak. Hanggang lumapit si Andrew, isa sa mga kaklase ko.

"Tigilan niyo na siya!" - sigaw ni Andrew at napahinto sila. Si Troy nakatingin lang habang si Andrew hinawakan ako at dinala sa labas.

Simula noon di ko na kinausap si Troy. Galit ako sa kanya. Galit na galit. Sinusubukan niya akong kausapin palagi pero iniiwasan ko siya, kung hindi naman e sisigawan.

Hanggang isang araw. 

Nasa may park ako, sa bench kung saan ako umiyak dati.

"Chels! Chels! Chels! Prinsesa ko!" - narinig kong sigaw ni Troy habang tumatakbo palapit sa akin.

Ano raw? Prinsesa? after nang ginawa niya, tinatawag niya ko na prinsesa niya? aish!

"Prinsesa ko, magusap muna tayo." - Troy

Hindi ko siya pinansin.

"Sabi ni mommy sa Canada na raw ako dapat mag aral at dun na muna ko titira. Pero sabi ko kay mommy na ayaw ko dahil sa.." - Troy

Di pa siya tapos magsalita nang sinigaw ko to 

"Tama! Umalis ka na! Ayaw na kitang makita kahit kailan! I hate you!" sinabi ko at tumakbo palayo sa kanya

Kinabukasan, nakita ko nalang siyang pasakay na sa kotse nila at maraming dala. Lumingon siya sa akin at pumasok na sa kotse nila. Simula noon hindi ko na siya nakita.

Tama na nga tong pag rereminisce.  

Naalala ko to kasi nung isang araw...