Second Best 「 Choi Soobin 」✓

15

Soobin;

Napasuntok ako sa pader. Damn this! I thought she understand me better but I'm wrong. Bakit ba ang hirap para sa kanila na intindihin ako? Seems like no one will understand me.

Isinuklay ko ang duguan kong kamay sa aking buhok. Galit na si Suri sakin. Ayaw na niyang makialam sa mga bagay na related sakin. Now, I don't have anyone to cry to. Mukhang mag-isa ko na lang haharapin ang lahat.

Umuwi na ako sa bahay at nadatnan ko si Lia at si hyung na nanunood ng movie sa sala. Hyung is hugging Lia. Umiwas ako ng tingin.

"Oh Binnie, ang bilis mo naman atang nakabalik. Nakauwi na ba si Suri?" tanong ni hyung.

"She said she will just ride a bus alone. She insisted kaya ayun."

Pagsisinungaling ko. Hyung nodded and smiled at me.

"Hyung, aakyat na ako sa kwarto. Pagod na ako eh."

"Okay, good night Binnie."

Bati niya. Hindi na ako bumati pa pabalik. Umakyat na ako sa taas at dumiretso sa kwarto. Kinuha ko yung first aid at ginamot ang kamay ko na isinuntok ko sa pader kanina. Maybe, this is how my relationship to Suri gets to an end.

Suri;

Patuloy sa pagpatak yung luha ko sa aking mga mata. Pinagtitinginan na ako ng mga tao dito sa bus pero di ko talaga mapigilang umiyak. I didn't mean it. Hindi ko sinasadya yung sinabi ko kay Soobin kanina.

Pinahid ko yung luha ko sa aking pisngi. Hanggang ngayon kumikirot pa rin ang puso ko. Tinignan ko yung phone ko. Magsosorry ba ako sa kanya? Should I? Siguro galit na galit na yun sakin. Siguro iniisip niya na masyado na akong nakikialam sa buhay niya.

Ilang minuto rin ang itinagal ng biyahe. Bumaba na ako sa bus at tumawid sa pedestrian lane malapit samin. Habang papalapit ako sa bahay, may naaninag akong tao sa harap ng maliit naming gate.

"Yeonjun?"

Lumingon ang taong yun at nakompirma kong siya nga si Yeonjun. Nginitian niya ako.

"Hey..."

Ani niya. Lumapit ako sa kanya.

"Anong ginagawa mo dito? Kanina ka pa ba?"

Tanong ko.

"Nope, kararating ko lang.

Sagot niya. Tumango ako.

"Tara, pasok tayo sa loob."

"Uh actually di na rin ako magtatagal. I came here to see you. Can I hug you?"

Ani niya. Bahagya namang kumunot yung noo ko. Okay? Why so sudden?

"Oo naman."

He pulled me closer and hugged me tight. He caressed my hair.

"I miss you..."

Bulong niya sa'kin and kissed my head. Naantig yung puso ko. I can't help to smile.

"Namiss rin kita."

Sabi ko and locked him in my embrace. Kumawala na kami sa pagkakayakap. Inipit niya yung buhok ko sa aking tenga. He looked at me tapos kumunot yung noo niya.

"Hey, did you cry?" tanong niya.

"A-ani."

Pagsisinungaling ko. He gave me a look na di siya kumbensido sa sinabi ko.

"Hindi nga."

Sabi ko at ngumiti. Nginitian niya rin ako pero bakas ang pag-aalala sa ngiting yun.

"Okay, if you say so. I'll go home now. Good night Suri."

Ani niya at hinalikan ako sa noo.

"Good night. Mag-iingat ka."

Naglakad na siya paalis. I looked at his back habang papalayo siya sakin. Yeonjun never failed to make me happy. Seeing him tonight relieved me. I'm grateful because God gave me a chance to be with him. To be his own girl.

Soobin;

Maaga akong pumasok sa school. I handed the proposals to Mrs. Ong and we had a discussion about it. Siya na daw ang bahala dun sa mga na reject na proposal.

Pumasok na ako sa classroom and I'm quite surprised kasi wala pa si Suri. Umupo na ako sa pwesto ko at kinuha yung laptop ko sa bag. I need to finalize my plans about dun sa bread cafe na itatayo ko soon.

Minutes passed when someone just entered the room. It's Suri. She walked towards her place, beside me to be exact. Huminto siya sa paglalakad nung malapit na siya sakin. I lifted my head and looked at her. Our eyes met pero agad din siyang umiwas ng tingin.

Seems like, she is really avoiding me now huh? Umupo siya pwesto niya at umakto na para bang hindi kami magkakilala. Before, we greeted each other by teasing. Now, we are like strangers. Hindi nag-iimikan.

"Pres, can I talk to you for a bit?"

Napatingin naman ako kay Hyejin, yung Vice President namin sa room. I nodded as a response. Hinila niya ang isang upuan at umupo sa harap ko.

"Ganito kasi yun, napag-usapan kasi namin kahapon yung gagawin ng section natin sa School Festival. Bale, gagawin nating cafe tong room natin at magtatayo rin tayo ng stall sa ground para magtinda ng snacks. Dagdag kita rin kasi yun. Kaso yung problema, gusto ng lahat na ma assign sa cafe. Si Suri lang ang nagvolunteer na magtinda sa stall. Di niya naman kakayanin yun mag-isa. Pwede bang samahan mo na lang siya Pres?"

Napansin kong napatingin si Suri sa gawi namin.

"Kaya ko namang mag-isa Hyejin."

Ani niya. Hyejin shook his head.

"Ani, hindi mo yun kakayanin."

Pagtutol niya.

"Okay, I'll go with her."

Pagsang-ayon ko sa request nj Hyejin. Nag 'okay' sign naman siya at ngumiti. Umalis siya kaagad at sinabi sa Secretary namin na sasamahan ko si Suri sa stall. Nakita ko naman ang pagkadismaya sa mukha ni Suri. Well, she needs to bare with it.

---------------------------------------------

It's Chemistry class at magkapartner kami ni Suri sa experiment. Nag-uusap lang kami kung kinakailangan pero other than that hindi na kami nagpapansinan. I'm not used to this. Hindi rin ako sanay sa cold treatment na ibinibigay niya sakin. She used to be so loud.

She was about to put the chemical on the beaker when I hold her wrist. Nagulat naman siya dun at napatingin sakin.

"Are you going to explode this lab? Maling chemical yan. Here."

Sabi ko at ibinigay sa kanya yung isang tube na may lamang chemical. She looked down dahil sa embarrassment.

"Mian..."

Mahina niyang sambit. I sighed.

"It's okay, just be careful next time... Suri."

I said and looked at her. Nagtama ang mata namin. It lasted for three seconds pero umiwas siya ng tingin. Napabuntong hininga ulit ako. How long are we gonna be like this?