Second Best 「 Choi Soobin 」✓

38

Suri;

Nakaupo kami ni Seulbin oppa dito sa veranda. Tahimik lang kaming dalawa. Ewan ko pero medyo kinakabahan ako. Pakiramdam ko ang bigat ng atmosphere ngayon.

"I will not beat around the bush. Siguro masyado ka ng curious tungkol sa sasabihin ko."

Ani ni Seulbin oppa sabay ngiti. Napakamot ako sa batok ko.

"Hindi ko lang po maiwasang mag-isip. Siguro napaka importante ng sasabihin niyo kaya dinala niyo po ako rito."

Komento ko. He looked at the scenery on his right side.

"Malapit ng maubos ang oras ko Suri. Hindi na ako magtatagal sa mundong to..."

Tumingin siya sakin. Yung mga mata niya. Seryoso ang mga matang yun.

"I'm going to America. But I'm not going there for treatment kundi para magpalipas ng oras bago ako mawala."

Oppa said and gave me a weak smile. Kumirot ang puso ko.

"Pero oppa, sigurado naman ako na may paraan pa para humaba ang buhay mo. Don't lose hope okay? Pano na lang yung mga taong nagmamahal sayo kung mawawala ka. Si Soobin, pano na lang si Soobin? Hindi niya kakayanin pag nawala kayo."

Ani ko. Kahit hindi kami ganun ka close ni Seulbin oppa, masasabi ko pa rin na mabuti siyang tao. The way he did everything para mailayo si Soobin sa kapahamakan proves it. He is too precious para mawala sa mundong to.

"That's why I'm leaving. Ayokong makita ni Soobin ang pagkawala ko. I know, I should not lose hope but a miracle can save me Suri. Kahit doctor sumuko na sa sakit ko. They can't cure me. Siguro hanggang dito na lang ako. Maybe it's time to accept the bitter truth of my fate."

"Pero oppa..."

He smiled at me. Wae? Bakit nakuha niya pa ring ngumiti sa kabila ng sitwasyon niya. Sumisikip ang dibdib ko. Naaawa ako kay Seulbin oppa. Pero wala akong magawa para matulungan siya.

"Suri, can you do me a favor for the last time?"

Ani niya. Tumango ako.

"Ano po yun?"

He looked at me in the eye.

"Please take care of my brother. Pag dumating na yung oras na kailangan ko ng lumisan sa mundong to, be his shoulder to cry on. Comfort him hanggang sa maging maayos siya. If he is alone, please be with him. If he is scared, please hold his hand. If he is in pain, please help him heal himself. If he is down, please cheer him up. My brother may be childish at times but he is a grown man. Please remind him everyday that I am so proud of him and I love him so much. Suri, alam kong sobra sobra na tong hinihingi ko sayo but I'm confident na you will be with him. I'm begging you Suri, please take good care of my brother."

Napatahimik ako. Alam kong hindi kami okay ni Soobin ngayon. Alam ko rin na kailangan ko ng kalimutan yung nararamdaman ko sa kanya na hanggang ngayon nandito pa rin. Pero sapat na rason ba yun para tanggihan ko si Seulbin oppa?

"Hindi ko po maipapangako na palagi akong nasa tabi niya pero asahan niyo po na hindi ko pababayaan ang kapatid niyo. Hindi man ho kami okay sa ngayon pero gagawin ko po ang makakaya ko para maging mabuting kaibigan sa kanya."

Nginitian ako ni Seulbin oppa. He held my hand.

"Thank you Suri, I owe you a lot."

Pasalamat ni oppa sa'kin. I smiled at him.

"Wala pong anuman."

Ani ko. Binitiwan na niya ang kamay ko.

"Oppa, pwede po bang humingi ng pabor sa inyo?"