Second Best 「 Choi Soobin 」✓

22

Suri;

"How's my brother?"

Tanong ni Seulbin oppa sa kabilang linya. Tinawagan niya ako. Nasa labas ako ng bahay para hindi marinig ni Soobin yung pag-uusap namin.

"Okay na po siya ngayon. Pinauwi ko po siya kanina kaso ayaw niya. Siguro hindi pa niya tanggap yung nangyari kaya lumalayo muna siya sa inyo."

Sagot ko. I heard him sigh.

"Thank you for taking good care of my brother, Suri. I owe you a lot."

"Walang anuman po. Marami rin naman pong naitulong si Soobin sakin."

"How I wish na sana ikaw na lang yung nagustuhan ng kapatid ko. How I wish na sana ikaw na lang yung minahal niya. But we can't force people to love someone they don't. I do hope na iiwasan na niya si Lia lalo na't engaged na kami."

Napatahimik ako saglit. Naalala ko yung sinabi ni Soobin kanina. He wants me to date him. Is he using me to forget her? Gagawin rin ba niya akong panakip butas katulad ni Yeonjun?

"Pero oppa, diba may masamang binabalak sa inyo yung tatay ni Lia? Pakakasalan mo ba talaga siya?"

Tanong ko.

"Kung hindi talaga titigil si Soobin, pakakasalan ko siya. If it is the only way to take him away from her then I will do it."

"Pero pano kung malaman niya yung tungkol sa sakit niyo? Baka po may gawin siyang masama sa inyo."

"That's why I need your help. You are my only hope Suri. I know it's hard for you also. In fact, you don't have to be involved in this mess. But I'm begging you. Please help me save my brother."

I became quiet. Dapat ko bang tulungan si Seulbin oppa? Should I? Ano ba talaga ang dapat?

"You know what, you can escape this mess and live a peaceful life. Alam kong mabigat tong hinihingi ko sayo. Suri, I'm not forcing you to join me in this battle. Feel free to do what you want okay?"

Ani niya.

"Nae, Seulbin oppa."

"I have to go. Goodbye Suri, and thank you again."

Pinatay na ni Seulbin oppa ang tawag. Napabuntong hininga ako. Should I help Seulbin oppa? Pero ayaw kong madamay sa gulo... Nakakaloka! Matagal na pala akong nadamay dito. Hayuf!

"Aish jinja!"

Ginulo ko ang buhok ko. Kaloka! Ang hirap magdecide.

"Mukha kang baliw jan."

Napalingon ako sa likod ko. Nakita si Soobin na nakasandal sa pader ng bahay namin habang nakapamulsa.

"Kanina ka pa?"

Tanong ko. Narinig niya kaya yung usapan namin ni Seulbin oppa.

"Kararating ko lang, bakit? Siguro katawag mo yung kabit mo no?"

Ani niya. Napakunot naman yung noo ko. Pinagsasabi nito?

"Kabit? Anong kabit? Wala nga akong jowa kabit pa kaya."

Lumapit siya sakin tapos bigla niyang pinitik yung noo ko.

"Eh anong tawag mo sakin? Tatay mo ganun?"

Napahimas ako sa noo ko dahil sa sakit.

"Ang alam lang ng pamilya ko boyfriend kita pero alam naman nating dalawa na hindi totoo yun. Kaya wag mo kong mapitik pitik sa noo kung ayaw mong ibalibag kita jan."

"Eh di totohanin na natin, gawin na nating totoo tong relasyon natin."

Agad ko siyang binatukan. Napahawak naman siya dun dahil sa sakit. Kung fangirl lang ako ni Soobin siguro nangisay na ako dito sa kilig. Pero sorry not suri, hater niya ako. Hayuf! Di man lang siya kinabahan sa mga sinasabi niya.

"Umayos ka ha. Nasaktan ka lang kahapon kung ano-ano ng kabalbalan ang sinasabi mo."

Ani ko. He looked at me. Naging seryoso yung mukha niya.

"Oh? Anong klaseng tingin yan?"

He went closer. Napaatras naman ako. Lapit ng lapit siya'y lalapit. Layo ng layo ako'y lumalayo.

Atras.

Abante.

Atras.

Abante.

"Stahp! Stahp! Staaahp!"

Sabi ko. Huminto naman siya.

"Bakit ka ba naglalakad palapit sakin?"

Tanong ko.

"Eh bakit ka umaatras?"

Napaisip ako. Oo nga naman, bat ako umaatras?

"Ah basta! Simula ngayon dapat 15 cm yung space between sating dalawa. Keep Distance okay?"

"Pano kung ayaw ko?"

"Eh di ayaw mo, problema ba yun?"

"Okay."

Sabi niya at lumapit sakin. Yung klase ng paglapit na almost wala ng space sa pagitan naming dalawa. Na out balance ako dahil sa gulat pero agad niyang hinawakan ang beywang ko. Napakapit ako sa damit niya.

A W K W A R D.

He rested my head on his chest.

"Naririnig mo ba?"

I'm confused. Naririnig ang ano? Then suddenly, I heard his heart. Ang bilis ng tibok ng puso niya.

"Ganyan yung puso ko sa tuwing malapit ka sa'kin."

Lia;

I heard that Soobin wasn't home last night. I think he is badly hurt because of what happened. Is he breaking up with me now? No he can't. Hindi ako papayag. Hindi pa tapos yung plano ko sa kanya.

I called an investigator to locate him. Turns out nasa bahay pala siya ni Suri. Yung babaeng yun. Halata namang may gusto siya kay Soobin. Maybe she is flirting with him right now. But little did she know, Soobin and I have a relationship.

I won't let Soobin fall for her. Sigurado naman ako na hindi ako ipagpapalit ni Soobin sa cheap na babaeng yun.

Nasa labas ako ng coffee shop kung saan siya nagtatrabaho. It's already 9:30 pm kaya lalabas na siya anytime. And I'm right. I went out of the car at lumapit kay Suri na kakalabas lang ng coffee shop.

"Suri!"

I called her and smiled. Her face is so disgusting. Definitely a bitch.

"Lia?"

I held his hand. Why do I have to do this? Maghuhugas ako ng kamay mamaya gamit ang alcohol.

"Can I talk to you for a bit?"

I said and smiled at her again.

"Ahm tungkol saan?"

"I heard that Soobin is in your house. I want to talk to him for a bit. Nag-aalala kami sa kanya lalo na ang kuya niya. Hindi kasi siya umuwi kagabi."

I saw a strange reaction in Suri's face.

"Ahm tatanungin ko muna siya kung papayag ba siyang makipag-usap sa'yo."

"Bakit kailangan mo pa siyang tanungin? Come'on Suri, we are his family. I need to talk to him please..."

I persuade her. Come on bitch! Wag kang umasta na parang ikaw yung girlfriend. Napabuntong hininga siya.

"Okay sige, dun na lang tayo sa bahay namin."

I told her to get in to my car. I rolled my eyes mentally. If only wala sa inyo si Soobin di ko na kailangang makipagplastikan pa sa'yo.