~Δύο αντίθετοι κόσμοι~

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1.

Έστρωσα την ψάθα στην άμμο, φόρεσα τα ακουστικά μου και χάθηκα στις σκέψεις μου αγναντεύοντας την θάλασσα... Ήταν Αύγουστος και ο περισσότερος κόσμος είχε φύγει από το νησί για να επιστρέψει στην βαρετή δουλειά του...όμως εγώ ήμουν ακόμα εδώ μιας και ήθελα να απολαύσω το πρώτο μου, και μάλλον τελευταίο, καλοκαίρι όπου ξέρω πως μόλις γυρίσω στην Αθήνα δεν θα έχω σχολείο ή γενικά κάποια άλλη υποχρέωση. Τελείωσα την σχολή Φωτογραφίας και έτσι το μόνο που μου έμενε ήταν να βρω μια δουλειά. Ήμουν αισιόδοξη...η Φωτογραφία σου ανοίγει διάπλατα πολλούς δρόμους που μπορείς να ακολουθήσεις. Εξάλλου,η γιαγιά μου πάντα μου έλεγε " να αντιμετωπίζεις ότι σου συμβαίνει με θάρρος και καλοσύνη" και από τότε που πέθανε υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως θα ακολουθώ πάντα την συμβουλή της. Στα αυτιά μου άρχισε να παίζει το αγαπημένο μου τραγούδι. Σταμάτησα να σκέφτομαι για το τι θα κάνω όταν τελειώσουν οι διακοπές και άρχισα να φτιάχνω ιστορίες αγάπης στο μυαλό μου όπως έκανα όταν ήθελα να χαλαρώσω. Φαντάζουν πως εκεί όπου καθόμουνα στην αμμουδιά και άκουγα μουσική θα ερχόταν ο αληθινός μου έρωτας και θα μου πρότεινε να χορέψουμε. Εγώ φυσικά δεν θα μπορούσα να αρνηθώ και θα ξεκινούσαμε να χορεύουμε λικνιστηκά στον ρυθμό των κυμάτων της καταγάλανης θάλασσας. Εκεί που τα φανταζόμουνα όλα αυτά, ακούω ξαφνικά ένα επίμονο κορνάρισμα που μου κατέστρεψε όλες τις σκέψεις. Βγάζω τα ακουστικά και σηκώνομαι για να δω τι συμβαίνει......