~Δύο αντίθετοι κόσμοι~

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 7.

Είχα αρχίσει να βαριέμαι. Έψαχνα τόση ώρα και δεν έβρισκα τίποτα που να με ενδιαφέρει. Η εφημερίδα κόντευε να τελειώσει και δεν έβρισκα κάτι. Όμως, εκεί στην τελευταία γραμμή, κάτι μου τράβηξε την προσοχή. "Ζητούνται φωτογράφοι για το περιοδικό μόδας BEAUTIFUL"    έγραφε η εφημερίδα με έντονα γράμματα. "Δεν απαιτείται προϋπηρεσία" ήταν οι λέξεις που μου τράβηξαν περισσότερα την προσοχή. Κάτω κάτω έγραφε το τηλέφωνο. Δεν έχασα χρόνο. Άρπαξα το κινητό μου και πήρα τηλέφωνο. Το σήκωσε μια γυναίκα με γλυκιά φωνή. Της είπα πως ήθελα να κλείσω ένα ραντεβού με την διευθύντρια του περιοδικού και μου έκλεισε για την επόμενη μέρα το πρωί. Όταν ξύπνησα την άλλη μέρα, πήγα να βρω τι θα φορέσω. Δεν ήθελα να εμφανιστώ όπως όπως! Άνοιξα την ντουλάπα και έβγαλα ένα λευκό πουκάμισο, ένα τζιν κολλητό με τζιν ζώνη και γόβες μπεζ. Έπιασα τα μακριά μαλλιά μου μια κοτσίδα και έφυγα τρέχοντας για να μην αργήσω. "Καθίστε δεσποινίς Καλοκάγαθη." μου είπε η διευθύντρια όταν μπήκα στο γραφείο της. "Λοιπόν, απ' ότι βλέπω στο βιογραφικό σας, δεν έχετε προϋπηρεσία, αλλά έχετε σπουδάσει Φωτογραφία για δύο χρόνια, έχετε δουλέψει ως εθελόντρια στον καθαρισμό των παραλιών στην Άνδρο... και από τις γενικές δραστηριότητες σας φαίνεται ότι είστε κοινωνικό άτομο..." μου είπε με εξεταστικό ύφος που με έκανε να ιδρώνω. Τώρα δεν ήμουν και τόσο σίγουρη για το αν θα πάρω την δουλειά."Λοιπόν,...μπορώ να βασιστώ επάνω σου;" μου είπε και το ξινό ύφος που είχε στην αρχή εξαφανίστηκε." Οι περισσότεροι υπάλληλοι μου ξεκίνησαν χωρίς κάποια εμπειρία... οπότε γιατί όχι και εσύ;" μου είπε και εγώ κούνησα το κεφάλι θετικά. Αύριο θα ξεκινούσα την πρώτη μέρα στην δουλειά. Λοιπόν, τι μπορούσε να πάει στραβά;