~Δύο αντίθετοι κόσμοι~

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 10.

Οι μέρες περνούσαν και τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Τσακωνόμασταν για ψύλλου πήδημα! Πότε γιατί διαφωνούσε με την ιδέα μου για τις φωτογραφίες, πότε γιατί ήθελε να κάνω κάτι που εγώ δεν ήθελα, πότε γιατί του έριξα καταλάθος κάτω τα έγγραφα του! Και μέσα σε όλον αυτόν τον πανικό προσπαθούσαμε να δείχνουμε αγαπημένοι μπροστά στην κυρία Περτισάκη, η οποία παρεμπιπτόντως κάτι είχε καταλάβει. Είμαι άνθρωπος με υπομονή και κατανόηση, αλλά αν δεν μου ζητούσε συγνώμη, εγώ δεν συμφιλιώνομουνα μαζί του. Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά, ετοιμαζόμουν για την δουλειά. Φίλησα την μαμά μου και τον μπαμπά μου και έφυγα. Εκείνη την μέρα θα παραδίδαμε τις φωτογραφίες και το άρθρο, για την στήλη με τις τάσεις της μόδας. Καθώς τον κοίταζα να συμπληρώνει κάτι τελευταίες λεπτομέρειες, σκέφτηκα γιατί είναι σε αυτό το περιοδικό. Θέλω να πω, γιατί να γράφει γυναικείες στήλες σε γυναικείο περιοδικό ενώ θα μπορούσε να είναι αρθρογράφος σε μια εφημερίδα. Την σκέψη μου διέκοψε, η Ειρήνη. Αυτή η κοπέλα μάλλον δεν με συμπαθεί και πολύ, αν και είμαι πολύ ευγενική μαζί της. "Τι χαζεύεις εσύ;" γυρνάει και μου λέει με ύφος υπεροπτικό. "Εμ, περιμένω τον Άρη να πάμε μαζί τα άρθρα και τις φωτογραφίες...-" πάλι δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω αυτό που έλεγα και με διέκοψε με ένα "καλά,καλά...". Όταν μίλαγα μαζί της,ποτέ δεν πρόφταινα να τελειώσω αυτό που έλεγα. Με κοίταξε από την κορυφή έως τα νύχια και έφυγε. Όταν ο Άρης τελείωσε με τις "λεπτομέρειες" του, κστευθυνθήκαμε προς το γραφείο της κυρίας Περτισάκη. Καθώς κοιτούσε τις φωτογραφίες και το άρθρο, εγώ και ο Άρης στεκόμασταν σε στάση προσοχής. "Μάλιστα...πολύ ωραίο, αν και θα προτιμούσα στην  τρίτη φωτογραφία να μην φαινόντουσαν τόσα πολλά λουλούδια, αλλά δεν είναι κάτι άσχημο." είπε η κυρία Περτισάκη και ο Άρης με κοίταξε με ύφος του νικητή, μιας και είχαμε μια διαφωνία πάνω σε αυτό το θέμα." Μπράβο σας. Μπορείτε να πηγαίνετε" τελείωσε την φράση της και εγώ μυριζόμουν καινούργιο καβγά με τον Άρη....