~Δύο αντίθετοι κόσμοι~

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 2.

....... Αντίκρισα έναν άντρα γύρω στα 25 να ωρύεται ότι το αυτοκίνητο μου τον ενοχλούσε να παρκάρει. Τον πλησίασα και του είπα όσο πιο ευγενικά μπορούσα " Με συγχωρείς αλλά άκουγα μουσική και δεν...- " δεν πρόφτασα να τελειώσω την πρόταση μου και ξεκίνησε να με κατηγορεί λέγοντας μου διάφορα κλισέ όπως " Εσείς οι γυναίκες δεν ξέρετε να παρκάρετε" και "Άντε τραβά πλύνε κανά πιάτο" και άλλα τέτοια! Ειλικρινά είχα αρχίσει να θυμώνω πολύ αλλά δεν ήθελα με τίποτα να πέσω στο επίπεδο του και να μου χαλάσει η διάθεση. "Εντάξει πως κάνεις έτσι, φεύγω δεν χρειάζεται να φωνάζεις!" του απάντησα θυμωμένα αλλά χωρίς να τον βρίσω. Εκείνος όμως, συνέχιζε ακλόνητος το κατεβατό του. "Ε,άντε όμως κοπέλα μου μην κάνεις δέκα ώρες!". Εκείνο ήταν και το τελευταίο χτύπημα! Δεν άντεξα άλλο! " Όση ώρα θέλω θα κάνω! Τόση ώρα προσπαθώ να σου μιλήσω ευγενικά, αλλά εσύ συνεχίζεις να με προσβάλεις! Ε, άντε παράτα μας λοιπόν!!" του είπα και αν δεν έμπεναν έτσι οι καστανόξανθες μπούκλες του μπροστά από τα γαλάζια μάτια του και τον έκαναν τόσο γοητευτικό, θα του έλεγα περισσότερα! Μπήκα στο αυτοκίνητο, έβαλα μπρος και αυτός με κοιτούσε σαν χαμένος. Ξαφνικά,εκεί που νόμιζα ότι θα τελείωνε εκεί η συζήτηση και ήμουν έτοιμη να φύγω μου φωνάζει " Βλαμμένη!"!! " Γάιδαρε" του αντιλέγω εγώ, και έφυγα αφήνοντας σκόνη πίσω μου.