~Δύο αντίθετοι κόσμοι~

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 12.

" Λοιπόν, θέλω να αρχίσετε να ασχολείστε με το θέμα του επόμενου τεύχους. Θέλω φρέσκες ιδέες! Όταν σκεφτείτε κάτι, ελάτε στο γραφείο μου να μου το προτείνετε." είπε η κυρία Περτισάκη σε εμένα και τον Άρη και κατευθύνθηκε στο γραφείο της. " Ωραία..." είπα και άρχισα να ψάχνω τις αποθηκευμένες φωτογραφίες που μου έδιναν ιδέες. "Προτείνω να έχουμε σαν θέμα μας τα χρώματα του ουράνιου τόξου, και να κάνουμε μια στήλη, όπου να συμβουλεύει πιο χρώμα ταιριάζει σε κάθε περίσταση" είπα και ο Άρης με κοίταξε με ύφος αρνητικό. "Αποκλείεται! Αυτό το θέμα το είχαμε στο προπροηγούμενο τεύχος." "Ναι, αλλά κανένας δεν θα το θυμάται." επέμεινα εγώ. "Της Περτισάκη όμως δεν της αρέσει να έχουμε το ίδιο θέμα με προηγούμενα τεύχη!" είπε και φαινόταν να είναι σίγουρος. Θα υποχωρούσα, αλλά εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε η Ειρήνη και συμφώνησε με τον Άρη επίτηδες! Εγώ επέμεινα στην άποψη μου. "Ωραία. Τότε θα πάμε στην αποθήκη για να στο δείξω! Όχι τώρα όμως γιατί πηγαινοέρχεται πολύς κόσμος." μου πρότεινε και εγώ δέχτηκα την πρόκληση. Όταν έφυγαν σχεδόν όλοι, κατεβήκαμε στην αποθήκη. Καθώς ο Άρης έψαχνε να βρει το τεύχος, η πόρτα έκλεισε με κρότο. Τρόμαξα λίγο, αλλά δεν έδωσα σημασία. "Εδώ είναι βλέπεις;" είπε θριαμβευτικά και μου έδειξε το περιοδικό. "Καλά εντάξει, πάμε τώρα γιατί έχω αρχίσει να σκιάζομαι." είπα και πήγα να ανοίξω την πόρτα. Δεν άνοιγε! "Εμ, Άρη; Δεν ανοίγει η πόρτα!" "Πως;!" ρώτησε και προσπάθησε και αυτός να ανοίξει την πόρτα. Μάταια. Ξαφνικά ακούσαμε μια γυναικεία φωνή να τραγουδάει το "Monday morning". "Η Εύη! Η καθαρίστρια!" είπε ο Άρης και φαινόταν σαν να ανακουφίζεται. "ΕΎΗ! ΕΎΗ! ΆΝΟΙΞΕ ΜΑΣ!" φωνάζαμε και οι δύο κοπανόντας την πόρτα! "Φοράει ακουστικά." διαπίστωσα και οι ελπίδες μου χάθηκαν. "Δεν έπρεπε να αφήσεις την πόρτα να κλείσει! Έπρεπε να...-" τον διέκοψαν από το να συνεχίσει να μιλάει με ένα νεύμα του χεριού μου. "Δεν νομίζω ότι θα βοηθήσει ο τσακωμός." είπα με ήρεμο αλλά σοβαρό ύφος.