~Δύο αντίθετοι κόσμοι~

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 8.

Ξύπνησα το πρωί όλο κέφι! Ήμουν κατενθουσιασμένη! Είχα ένα προαίσθημα ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Φόρεσα μια μπλούζα με μαργαρίτες, το ίδιο τζιν με την προηγούμενη μέρα, και τις κίτρινες μπαλαρίνες μου. Όταν έφτασα εκεί η διευθύντρια, δηλαδή η κυρία Περτισάκη όπως μου συστήθηκε εχθές, μου έδειξε το γραφείο μου. Ήταν εκπληκτικό! Ήταν αρκετά μεγάλο με υπολογιστή και εκτυπωτή, ενώ η στριφογυριστή καρέκλα ήταν πολύχρωμη. Γύρω γύρω είχε ημιδιάφανα τζάμια ώστε να μπορώ να κολλάω τις φωτογραφίες μου, αλλά να μην είμαι αποκομμένη από τα υπόλοιπα γραφεία. "Λοιπόν,εδώ θα μπορείς να δουλεύεις για τις φωτογραφίες σου. Θα είσαι στην στήλη για τις τελευταίες τάσεις της μόδας και θα δουλεύεις μαζί με τον Άρη Απεντάκη, τον αρθρογράφο. Θα έρθει όπου να' με και θα τον γνωρίσεις" είπε η κυρία Περτισάκη καθώς κοιτούσε γύρω της μήπως και δει αυτόν τον Άρη. Μάλλον είχε νευριάσει που ήταν αργοπορημένος. " Τέλος πάντων. Εσύ βολέψου." είπε και κατευθύνθηκε προς το γραφείο της. Αφού στόλισα το γραφείο με διάφορα προσωπικά μου αντικείμενα, όπως αγαπημένες μου φωτογραφίες με την Χαρά, την οικογένεια μου και διάφορα φυτά, την φωτογραφική μου μηχανή και την κασετίνα μου με την ατζέντα μου, πήγα προς το κυλικείο για να πιω κάτι γιατί από την αγωνία μου δεν πρόλαβα να φάω τίποτα στο σπίτι μου. Εκεί συνάντησα μια κοπέλα που ήταν μάλλον μια αρθρογράφος, και μόλις με είδε μου είπε " Πρέπει να είσαι η καινούργια! Χαίρω πολύ. Ειρήνη Μπενέση.". Δεν πρόλαβα να της συστηθώ και με φόρτωσε με κάτι βιβλία που έπρεπε να πάνε γρήγορα στην διευθύντρια. Μου είπε πως εκείνη είχε σημαντική δουλειά και δεν μπορούσε να πάει! Και ενώ πήγαινα προς το γραφείο... σύγκρουση! Και μάλιστα με τον τύπο από την παραλία! Τελικά το ένστικτο μου δεν είναι στα καλά του...