零叁
03
Bir başka gece, açık pencere bulmakta zorlanmadı çünkü hava önceki geceye nazaran bunaltıcıydı. Aralık pervazdan içeri girdi. Hiç çiçek saksısı yoktu.
Odada bir yatak yerine, oldukça konforsuz görünen bir yer yatağı vardı. Ve üstünde de, kaskatı, hareket etmeden uzanan genç bir adam. Jungkook yerde yatan bedene yaklaştı, üstü örtülü bile değildi. Uykusunda dahi somurtan biri ne çeşit rüyalarını saklardı ki zihninde? Çabucak yanına uzandı. Nefesi nane kokuyordu. Seyrek saçlarında göz gezdirdi. Kirpikleri dökülüyordu, elmacık kemiklerinde ve yanaklarında iki parça görmüştü. Üfleyip onları oldukları yerden uçurmak istese de nefesinin olmadığını biliyordu.
Tıpkı bir kuzgunu andıran adamın yüz ifadesinden bir şey okumak mümkün değildi, kendinden belki yedi, belki sekiz yaş büyüktü. Üzgün görünmese de Jungkook huzur dolu bir rüyaya konuk olacağını sanmıyordu, öylesi kendini kandırmak olurdu. Yine de belki, acı yerine çok daha farklı şeyler hissedebilirdi.
Adamı fazla izlemedi. Avucunu alnına yerleştirdi.
İçerisi pişmanlık doluydu.
Suç.
Suçluluk duygusu, sır, vicdan.
Öğrenmek istemediği hikaye onu bulup zihnine yerleşmeden rüyadan çıktı, ardından yattığı yerden kalktı ve pencereden dışarı süzüldü.
ヅ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UKIYO 網 ʲⁱᵏᵒᵒᵏ
Fanfic/tamamlandı/ Jeon Jungkook, bir hayalciydi. Gece saat dördü on geçe, insanların yatağına sızar, arkalarında uzanır; saçlarını koklar ve gitmeden önce kulaklarının tam altına ıslak bir öpücük kondururdu. Her gece binlerce yatağa, düşe ve hayale mis...
