UKIYO 網 ʲⁱᵏᵒᵒᵏ

壹肆

 壹肆
14

Jungkook kararsızdı, ve bir o kadar da sabırsız, her zaman olduğu gibi. Geceyi beklemeliydi değil mi? O uyuyana kadar penceresine uçamazdı. Ve erken gidemezdi, saat erken denilemeyecek kadar geç olsa bile. Uyuduğundan emin olmalıydı... değil mi? Geçen yaptığı gibi olmasına izin veremezdi. Rüyadalarken etrafı bir parça kontrol edebiliyordu. Ama gerçekte edemiyordu, korkunun önüne geçemiyordu.

Bir önceki gece onu kâbustan ittiğinde, Jimin'den önce uyanmıştı (aslında teknik olarak zaten uyumuyordu), kalkmış ve yataktan inivermişti. Anın heyecanı, eline bir parça güç vermiş olmalıydı. Girerken gördüğü ve öncesinde asılsız uğraşlarla açmaya çalıştığı pencereyi tek çekişte oynatabilmişti. Tokmağı avucunun içinde hissetmişti.

Dönüp dakikalar önce gülümseyen ve ışıldayan gözlerin boş bir şişenin yavaşla su ile olması gibi korkuyla dolduğunu gördüğü anda, lacivert göklerde kaybolmuştu. Vermesi gereken mesajı vermişti çünkü. Jimin artık uyandığında gördüğü düşü unutmayacaktı.

Çünkü suratındaki o bir şeyleri anlamlandırmaya çalışan ifade, zihninde kendi görüntüsünün asılı olduğunu resmediyordu adeta.

Mutsuz veya kargaşada değildi. Yaptığının yanlış olduğunu, biri haberi olsa başının çok fena dertlere gireceğinden son derece haberdardı hatta. Ama... yaramaz bir oğlan çocuğuna dönüşüyor gibiydi! Çünkü yıldızların altında kayıp geçerken, dudaklarındaki belli belirsiz gülümsemeyi yok etmek imkansızdı. Peri çocuk onu görmüştü. Gerçekten... görmüştü. Rüyada da göz bebekleri üstündeydi ama, irisleri dumanlı, buğuluydu sanki, gerçek değildi çünkü. Ama Jungkook onu kavrayıp fısıldadığı vakit, o perde adeta kalkmış, göz rengi bile netleşmişti, çünkü onu görmüş ve asıl gerçeği kavramıştı. Yüzü tam olarak; hayal ve gerçeği ayırt eder gibiydi. Soğukça esen semada süzülürken bir çılgınlar gibi çığlık atmadığı kalmıştı.

Her şey bu kadar yolunda değildi. O da bunun son derece farkındaydı. Oysa tam olarak yolundaymış gibi mutluydu. Önemsediği tek bir şey, şimdi onu dozlarca morfin çekmiş gibi mutlu etmeye yetiyordu. Bu vurdumduymazlığı bir gün başına bela olacaksa bile, Jungkook yine o geceyi hatırlayıp mutlu olabilirdi kendi kendine. İçten içe küçük bir hayran barındırıyordu çünkü. Altın bukleli, melek sesli, adeta peri görünümüne sahip küçük çocuk onu biliyordu.

Aşkını kabul etmemişti. Adını söylememişti. Ona dokunmamıştı. Jungkook'a onu mutlu etmek için herhangi bir şey yapmamış, bile isteye gülümsetmemişti. Bunlardan hiç birini yapmamıştı. O sadece... Hayalciyi fark etmişti. Ondan haberdardı. Onu biliyordu.

Bal sarısı gözleri Jungkook'un esmer teninde, kıvırcık darma duman saçlarında, yıkık dökük kıyafetlerinde dolaşmıştı.

Belki sadece bir saniye için.

Hep öyle olmuştu. Saniyeydi. Saliseydi. Ufacık bir andı.

Bunun için çılgınlarcasına mutluydu. Ta ki beklemesi gereken onca saati kavrayana kadar. Sabır yoksunu birine dönüşmüştü, kendini beklemeye almak ve gece olduğunda tekrar devam etmek istiyordu. Ama bu mümkün değildi.

Ve kim bilir Jimin'in kendisini beklediğinden haberdar olsa o da, daha nice delirirdi. Neyse ki aklını daha fazla kaçırmadan gece olmuş, Jimin'i uykusunda yakalamıştı.

Ve pencere açıktı. Aralık değil, sonuna kadar açıktı. Kirişin önüne dizili olan birkiler bile çekilmişti oradan. Perdeler de açıktı. Biri adeta içeri gel diyordu.

Ve beyaz ay ışığının parlattığı yüz, tam pencereye dönüktü, yastığın üstüne yaslanmış başı, yanağının altına koyduğu elleri ve cenin pozisyonunda küçülmüş bedeni. Parlak atlın saçları tutam tutam yayılmış, güzelliğine güzellik katmışlardı, dudakları ise hafifçe büzüktü. Jungkook iç çekti. Onun için de yer vardı. Diğer tüm gecelerin aksine dağınık yatmıyordu. Ufacık büzülmüştü yatağın köşesine. Jungkook onca sabırsızlığı bir kenara bırakıvermişti şimdi, dalıp gitmişti çünkü peri çocuğa yeniden. Sahiden de... uyurken fazla, fazla güzeldi. İpek gibi kirpikleri her titreştiğinde o da bu minik hereketle nefesini tutuyordu. Solukları birer ninni gibiydi. Böylesine muhteşem bir varlık kabullenemeyecekti neredeyse.