(Kristina)
Dahil sa sobrang pag-aalala ni tita Nancy, sabay naming binantayan si Mike buong magdamag kahit na sinabi kong ako na lang. Pinauwi na muna namin si Manager dahil marami rin siyang kailangang asikasuhin na mga projects ni Mike na kailangan munang i-cancel dahil sa nangyari at siyempre kailangan din niyang kausapin ang media upang magbigay ng updates.
Umaga na at tirik na ang araw ngunit wala pa ring malay si Mike. Kailan kaya siya magigising? gusto ko ng marinig boses niya kahit na pinapagalitan niya ako.
Habang nagaayos ako ng mga gamit sa mesa na provided din ng Ospital, narinig kong umungol si Mike kaya napatingin ako sa kanya. OMG!!
Nanlaki ang mata ko ng makita kong nakadilat na nga ang kanyang mga mata at diretsong nakatingin sa akin.
Whta shall I do?
yayakapin ko ba siya?
Natataranta ako...
What shall I do!!
Wait, oo nga pala I need to call the doctor.
" Sandali Mike... Wait for me okay? don't close your eyes.. hintayin mo lang ako, tatawag ako ng doctor.. "
Saad ko tiyaka nagmadaling lumabas habang si tita naman ay maluha-luha na namang lumapit sakanya at niyakap siya.
Matapos siyang tignan ng doctor,ibinalita nitong mabuti naman na raw ang kalagayan ni Mike kailangan na lang munang magheal lahat ng sugat niya sa katawan lalong lalo na ang naoperahan niyang binti.
" mabuti naman, thank you doc "
Pagpapasalamat ni tita sa doctor.
Pagkatapos non ay iniwan na muna kami ni doc kasama ang mga nurse.
" how are you son? anong nararamdaman mo ngayon? "
Nag-aalalang tanong ni tita sa anak niya.
" Ma, stop asking that. Kanina ka pa tanong ng tanong, ofcourse masakit naoperahan nga yong tao eh "
Iritableng tugon ni Mike.
Napahinto ako sa ginagawa kong pag-aayos ng gamit dahil sa narinig ko.
First time kong marinig si Mike magsalita ng ganyan sa nanay niya. Well, siyempre sa akin sanay na ako dahil ganyan naman siya palagi kapag kausap niya ako pero hindi sa nanay niya.
" Oh Im sorry, I'm just worried "
-tita said
" okay na ako ma, you can leave me now.. may mga nurses namang magbabantay sa akin "
-Mike
" No! babantayan kita, no matter what happen anak"
" I'm okay now, umuwi ka na muna ma para makatulog ka naman ng maayos "
" But son, I want to-----"
" Sige na ma, you may go "
Tumigil si tita sa pagsasalita at napatingin na lang kay Mike na sa bintana nakatuon ang pansin.
Naramdaman na siguro nitong ayaw siyang kasama ng anak.
What's happening? bakit ganon ang tono ng pananalita ni Mike ngayon? mas lumala naman yata iyong bad and cold side niya.
Hindi ako sanay makita siyang ganito ang asta.
" okay sige, I will go but I want Kristina to stay, iiwan ko siya para may kasama ka at para may magbigay sa akin ng update sa kung ano na ang nangyayari sa yo dito "
Saad ni tita.
" Hindi ko na nga kailangan ma eh, umuwi na kayo ni Kristina kaya naman akong bantayan ng nurses dito "
Pagmamatigas ni Mike
Talagang ayaw niya ng bantay? bakit kaya?
" No! Mike, listen to me. Kailangan mo ng kasama dito if you don't want Kristina to stay then ako na lang, siya na lang ang uuwi "
Natahimik si Mike dahil sa sinabi ng nanay niya.
Sana pumayag na siya, ayokong maiwan dito, baka ako naman ang sampulan ni Mike ng kasungitan niya.
" Sige na Kristina, umuwi ka na at kailangan mong magpahinga"
Utos ni tita sa akin.
Agad naman akong nag-ayos ng gamit at nag-ayos ng sarili upang maging handa sa pag-alis. Alam niyo naman, ayoko talagang maiwan dito.
" Kris... "
Narinig kong tawag sa akin ni Mike.
Dahan-dahan akong tumingin sa kanya at kabang kaba sa kung ano man ang dahilan ng pagtawag niya sa akin.
" y-yes? "
Nag-aalangan kong tanong.
Tumitig lang muna siya sa akin at saka muling nagsalita.
" don't leave "
My heart!!!!
Dug. Dug. Dug. Dug. Dug.
No!!! I want to leave now!
" huh? hindi ba nag-usap na kayo ni tita? siya ang maiiwan dito"
Paninigurado ko sa kanya.
" pumayag ba ako? "
Naiinis naman niyang sabi.
Hindi mo naman kailangang pumayag! sumunod ka na lang kasi ikaw naman ang binabantayan.
" so I will stay? "
-ako
" kasasabi ko lang "
-Mike
" so maiiwan nga ako "
" mas matanda si mama, mas kailangan niya ng pahinga kaya siya na lang ang uuwi, ayoko rin ng masyadong maraming bantay"
Pagpapaliwanag niya.
Anong masyadong marami, eh dadalawa nga lang kami ni tita.
Feeling ko talaga may away ang mag-inang ito, bakit kaya ayaw siyang kasama ni Mike?
" s-sige w-wala n-namang p-problema "
Tangi ko na lamang nasabi.
Wala na tayong magagawa,
nakakahiya naman kasing tumanggi, baka marinig ni tita.
Inihatid ko si tita hanggang sa labas ng sasakyan.
" Please, alagaan mo siya, ito ang first time niyang maospital kaya alam kong deep inside ay naghahanap pa rin ang anak kong iyon ng kasama na mapagkakatiwalaan. "
Bilin ni tita sa akin.
" Huwag po kayong mag-alala, ako na po ang bahala sa kanya"
Tugon ko
" I trust you Kristina, huwag mo siyang iiwan kahit anong mangyari, alam kong masungit siya at mabilis magbago ang mood pero please, ikaw lang ang tanging taong pinagkakatiwalaan ko, don't leave him"
Natahimik ako sa mga pahayag na iyon ni tita Nancy, para bang nabasa niya ang iniisip ko kanina.
Napangiti ako at napatingin kay tita na napapansin kong maluha-luha.
" hindi ko siya iiwan kahit anong mangyari, tita "
" I know that I am too selfish to ask this things to you "
" no tita, I understand, mahal mo lang talaga si Mike "
Huli kong sabi tiyaka niya ako biglang niyakap nang napakahigpit at tiyaka siya muling umiyak.
" sige na, mamamaalam na ako, salamat anak "
Saad niya tiyaka isinara ang pintuan at tuluyan na nga silang umalis kasama ang kanilang driver.
Nang maiwan na ako mag-isa ay bigla akong kinabahan at bumilis ang tibok ng puso ko.
Did she called me Anak?
Ang ibig sabihin ba non ay ....
No! hindi pwede...
Isinawalang bahala ko na lamang ang tinawag sa akin ni tita kanina at nagpasyang maglakad pabalik sa kwarto ni Mike.
Haharap na naman ako sa lalaking iyon. Haysssss
Lord, bigyan Niyo po ako ng lakas at tibay ng loob.
-Covered-
