KARDELEN

6 "Uyku"

Narin uyuyamıyor, sıkıntıyla yatağında dönüp duruyordu. Kardelen'in hâlini düşünmekten gözüne uyku girmiyordu.

"Ah güzel kardeşim benim... Sana söz veriyorum ki seni kurtaracağım. Çok mutlu olacağız."

Kendi kendine fısıldıyor, gülümsüyordu. Civan'ın kalbindeki kötülüğü oradan söküp alacaktı. Kardelen de artık evinde rahat rahat yaşayabilecekti.

Kim bilir neredeydi, nasıl da ürkmüştü... Narin ne yaptıysa onun iyiliği için yapmıştı. Nereden bilebilirdi ki Civan'ın son anda vazgeçeceğini? Bilse kaç der miydi?

Genç kadın birden boynunda hissettiği ıslaklıkla birlikte korkuyla gözlerini araladı. Civan sevdiği kadının ağzını kapatmıştı.

"Civan?" Narin dehşetle sevdiğinin adını zikretti. Burada ne yapıyordu?

Bakışları uyuyan annesine kayınca korkuyla yutkundu. Bir uyansa, bütün konağı ayağa kaldırırdı!

"Öpeyim mi o bal dudaklarından?" Dedi adam. Narin hemen doğruldu. "Sen kafayı mı yedin? Gitsene, annem bizi öldürür!" Civan gülümsedi ve birden sevdiğini kucağına aldı. "Civan, sakın! Hâlimi görmüyor musun?"

Civan beğeniyle Narin'i süzdü. Kısa bir gecelik giymişti. Göğüsleri davetkârca gözüküyor, genç adamı cezbediyordu.

"Bunu neden giydin? Çok açık değil mi?" Narin dudağını ısırdı. "Uyurken kimse görmüyor ki... Annem almıştı, kızdın mı?" Diye sordu çekinerek. Civan onun burnunu öptü. "Bir tek ben gördüm değil mi? Bir başkası görmediğine göre sorun yok."

Narin ona tutundu. "Bu hâlde olmaz, bırak üstümü giyineyim." Civan onu dinlemeden yavaşça kapıyı açıp sessizce odadan çıktı. "Herkes uyudu, korkmana gerek yok." Dedi.

Narin ürkekçe sevdiği adamın göğsüne sokuldu. "Nereye gidiyoruz?" Civan odasının önüne geldiğinde Narin şaşkınca bakıp, susmuştu.

Genç adam içeriye girince kapıyı kapatıp, kilitledi. Biri gelsin onları görsün istemiyordu. Hele de Narin'in üstünde böylesine seksi bir gecelik varken!

Sevdiği kadını yavaşça yatağa bıraktı. Narin hemen doğruldu.

"Deli misin nesin be adam? Beni ne diye yatağımdan alıp buraya getirdin?!" Kadın annesinden korkuyordu. Evleneceklerini henüz kimseye açıklayamamışlardı. "Özledim, dayanamadım. Ne yapsaydım?" Civan yatağına uzandığında Narin hemen ondan uzaklaştı. "Mesaj atsaydın, ne diye yanıma geldin? Yakalanırsak annem beni yolar, vallahi öldürür!"

Civan yavaşça kollarını açtı. "Gel.." Narin kararsızca ona bakıyordu. "Gel güzelim, gel... Söz veriyorum ki yakalanmayacağız. Sabah erkenden seni odana bırakacağım. Hiç kimsenin ruhu duymayacak." Narin dudağını büktü. "Ya yakalanırsak?" Civan derin bir iç çekti.

"Sen şimdi gelip bana sarılmıyor musun?" Dediğinde Narin dayanamadı ve sevdiği adama sarıldı. Başını göğsüne yasladığında Civan belini okşadı. "Ne zaman evleneceğiz?" Diye sordu Narin. "Sen he de, şimdi nikâhı kıyarım. Israrla Kardelen'i beklediğin için evlenemiyoruz."

Narin hızla başını kaldırdı. "Bana bak Civan ağa, eğer seninle evlenmemi istiyorsan o kız sapasağlam buraya gelecek! Kılına bile zarar gelmeden evinde rahat rahat yaşayacak. Bir daha ona vurmayacaksın, anladın mı?" Dedi.

Civan zorlukla gülümsedi ve sevdiği kadının yüzünü avuçladı.

"Onu bulacağıma söz veriyorum bir tanem, onu bulup eve getireceğim. Hiçbir şey yapmayacağım." Ardından Narin'in dudağının kenarına küçük bir buse kondurdu. "Ama sen de Kardelen gelir gelmez benimle evleneceksin." Narin mutlulukla gülümsedi ve başını olumlu anlamda salladı.