"Cihat?"
Kadının sesini duyan adam hızla kendine geldi. Öfkeyle kasılmıştı bedeni... O ela gözler başkasına yâr olmuştu. O adamla öyle bir sarılmışlardı ki, sanki ikisi de hiç bırakmayacakmış gibiydi...
"Evine git Helin, benim işlerim var!"
Adamın suratı asılmıştı. Helin anlamıyordu, neden adamın yüzü düşmüştü ki?
"Henüz konuşacaklarım bitmedi!" Helin telaşla Cihat'ın kolunu tuttu. "Okumama kızmayacaksın değil mi?" Cihat ise kaşlarını çattı. "Bu nereden çıktı?" Adamın sesi sertti. "Cihat yapma! Son bir yılım kaldı! En büyük hayalimin bu olduğunu biliyorsun!" Dedi kadın.
Cihat kadını arkasında bıraktı.
"Sonra konuşuruz Helin." Helin hızla adamın önüne geçti. "Cihat seninle evlenmeyi kabul ettim ben! Senden tek bir şey istedim..." Kadın çaresizce adama bakıyordu.
Cihat bıkkınca nefes verdi. "Helin, yeter artık! Ben seninle gül yüzün için evlenmiyorum! O ağabeyin olacak şerefsiz adama inat evleniyorum!" Helin bu sözlere inanmıyordu... "Ağabeyim senin en yakın arkadaşındı! Şimdi ona hakaret ediyorsun!" Cihat alayla güldü. "En yakın arkadaşım olsa kardeşime göz dikmez!"
Ardından ikisi de sustu...
Cihat kırdığı potu fark ederken kendi kendine bir küfür savurdu.
Yine sizleri kırmayıp küçük bir kesit bırakıyorum.😻
Destekleriniz için teşekkür ederim!🌼💛
INSTAGRAM:
rumistt
rumeysagulhanhikayeleri
👆🏻👆🏻
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARDELEN
General Fiction"Bırak beni, bunu yapamam Rizgar! Sana bu kötülüğü yapamam, sevmediğin biriyle evlenmene göz yumamam!" Genç adam öfkeyle duvara vurdu. "Başka çaremiz mi var? Seni de, beni de yaşatmazlar!" Kadının içine sinen korku her dakika daha da artarken bakı...
