KARDELEN

24 "Merdiven"

Kardelen çok utanıyordu. Daha önce hayatında hiç kimse olmamıştı. Hiç kimse elini bile tutmamıştı...

Hâliyle genç kadın gergindi. Adamın yüzüne bile bakamıyordu.

Rizgar tebessüm etti... Yavaşça Kardelen'in çenesini tuttu.

"Çok mu korkuttum seni?" Sesindeki hafif alayla birlikte Kardelen başını eğdi. "Korkutmadın Rizgar. Şey, ben..." Sustu.

Rizgar güldü ve kadını kollarının arasına aldı. Gelinliği hafifçe aşağıya doğru sıyırdığında kadının çıplak omzunu öptü.

Kardelen bu öpücükle birlikte titredi. Rizgar da bunu anlamıştı. Sadece küçücük bir öpücük kondurmuştu oysaki...

"Korkma çiçeğim, ben sana zarar verir miyim hiç?" Kadının omzunu okşuyordu. "Eğer durmak istersen sana kızmam. Sen isteyene kadar bekleriz. Belki de bana alışamadın... Bir anda kocan olmak istedim, daha yeni tanışmamıza rağmen..." Kadının beline sarıldı. "Bana kızmıyorsun değil mi? Karım olman için çok ısrar ettim, kendi kardeşimi bile evlendirdim... Bilmiyorum Kardelen, bambaşkasın anlasana! Eğer seninle evlenmeseydim delirirdim. Bir gün başka bir adamla evlendiğini düşündükçe öfkeleniyorum. Buna katlanamazdım, anla beni!"

Kardelen burukça iç çekti. Yavaşça başını Rizgar'ın göğsüne yasladı.

"Ben istemeseydim seninle evlenmezdim ki... Kimse beni zorlamadı. Ben istedim, endişe etme... Ben mutluyum. Senin yanındayken sanki babam yanımdaymış gibi hissediyorum. Öyle güven veriyorsun ki bana..." Ardından kadın durdu.

Rizgar onun yüzünü avuçladı. Sevgiyle kadının yanağını okşuyordu.

"Ne oldu baharım, söyle bana... Belli ki canını sıkan bir şey var. De ki çare bulayım, de ki seni hiç üzmeyeyim..." Diye fısıldadı.

Kardelen üzüntüyle bakışlarını yere çevirdi.

Adamın kendisine âşık olmasını istiyordu. Her kadın gibi kocasının sevgisini istiyordu. Nasıl diyecekti? Adamdan rica edemezdi ki! Bana âşık olur musun diyemezdi... Bunu Rizgar'ın söylemesi, en önemlisi hissetmesi gerekiyordu.

Rizgar kadının belini okşadı. "Tamam güzelim, anladım... Seni sevmediğimi düşünüyorsun." Kardelen hızla başını kaldırdı. Şaşkın şaşkın adama bakıyordu. "B-Ben..." Sustu. "Bana zaman ver Kardelen'im, hemen kör kütük âşık olamam ki... Tamam karımsın, hoşlanıyorum, değer veriyorum ama aşk zaman ister!"

Kardelen yutkunamadı. Kaç gündür adamın koynunda uyuyordu. Hâlâ sevmemiş miydi? Kadın o an ürktü... Ya bende hevesi varsa, ya amacı beni kullanmaksa? Ya ağabeyim haklıysa?

Rizgar kadının sırtını okşuyordu. Onun telaş yaptığını görebiliyordu. Yavaşça kadının saçlarını öptü.

"Seni kırdıysam özür dilerim. Eğer seni sevmeseydim kardeşimi ağabeyinle evlendirir miydim?"

Kardelen şaşkınca adama baktı. Ne yani, kendisini seviyor muydu?

Rizgar onu göğsüne bastırdı. "Hani bana çok güveniyordun? Benim sana verdiğim güveni ağabeylerin sana verdi mi?" Kardelen adamın gözlerine baktı. "Güveniyorum Rizgar... Sadece korktum. Neden bilmiyorum. Kızma bana, ben de sana çok değer veriyorum." Dedi genç kadın.

Rizgar gülümsedi.

Kardelen gelinlikten rahatsız oldu. Daraldığını hissederken yavaşça adama döndü.

"Yatağa geçelim mi?" Diye sordu.

Sonra ne sorduğunun farkına vardı...

Rizgar büyük bir kahkaha attı. Kardelen'in yanakları yanıyordu.