KARDELEN

11 "Papatya"

Kardelen korkuyla Rizgar'a döndü.

"Rizgar ne olur git! Ağabeyim gelmeden git, eğer seni görürse-" Rizgar kadının sözünü kesti. "Beni görürse ne olur Kardelen? Söyle, o heriften korkuyorum de bana!"

Adam karısının kimseden korkmasını istemiyordu. Onu bir ömür boyunca koruyacaktı. Kimseye muhtaç etmeyecekti. Gözü gibi bakacak, sahip çıkacaktı.

Kardelen üzüntüyle adama baktı.

"Korkuyorum..."

Bu itirafla birlikte kendini kötü hissetti kadın. İnsan ağabeyinden korkar mıydı? O korkuyordu! Ağabeyi her adını zikrettiğinde kalbi korkuyla çarpıyordu.

O da isterdi ondan korkmamak... Cihat ağabeyiyle olduğu gibi şakalaşmak, sıkıca sarılmak, dizlerinde uyumak....

Olmamıştı işte! Civan buna izin vermemişti. Her defasında genç kadını korkutmuştu. Kardelen ağabeyini sevmeyi çok istese de olmamıştı...

Rizgar'ın kaşları çatıldı. Kadını göğsüne bastırdı. "Ben yanındayken hiçbir şeyden korkma güzelim. Kimse sana zarar vermeye cesaret edemez. Kim olduğunu unutma Kardelen Haznedaroğlu."

Kadın sustuğunda adamdan uzaklaşmak istedi. Bakışları adamın dudaklarına kayarken utançla bakışlarını yere çevirdi.

Daha dün tanıdığı adamın onu öpmesine izin vermişti! Bacaklarına dokunduğunu hatırladıkça yerin dibine girmek istiyordu.

Adam ona o kadar çok güven vermişti ki; kadın kendini ona teslim etmişti. Sonrasını bile düşünmeden, kendini onun kollarında bulmuştu.

Daha evli bile değildiler! Adamı tanımıyordu, hatta sevgili bile değildiler...

Sevgili olmak için hoşlanmak gerekmez miydi? Belki sevmek, âşık olmak... Adam daha hiçbir şey söylememişken kadın kendini onun kollarına bırakmıştı.

Henüz çok erkendi! Bir daha böyle bir şey olmayacak dedi kendi kendine, evlenmeden bana dokunmayacak!

Adım sesleri duyan kadın korkuyla Rizgar'a döndü. "Rizgar, kalk çabuk!" Rizgar ise omuz silkti. "Görürse görsün. Ondan mı korkacağım?" Dedi.

Rizgar çok dürüst bir adamdı. Hiç kimseden korkmazdı. Adamın mertliği dillere destan olmuştu. Bütün Urfa adamı efendiliğiyle biliyordu.

Kardelen doğrulduğunda canının yanmasıyla birlikte inledi.

Rizgar hemen kadını kendine çekti.

"Kardelen'im, iyi misin?"

Kadın sertçe yutkundu ve başını salladı. Bu adamın hemen buradan gitmesi gerekiyordu!

"Rizgar ne olur git! Yarın gizlice buluşuruz, olur mu? Beni de anla ne olur... Gitmen gerekiyor, sana yalvarıyorum!"

Adım sesleri yaklaştıkça kadın korkuyordu.

Rizgar başını salladı ve ayağa kalktı. Kadının eline küçük bir öpücük kondurdu.

"Sırf sen istedin diye gidiyorum. Yarın yine seni göreceğim, tamam mı çiçeğim?"

Kardelen başını olumlu anlamda salladı. Rizgar tam kapıyı açacağı sırada duyduğu sesle birlikte durdu.

"Tamam ana, zaten şimdi Kardelen'in yanına geldim."

Bu Civan'ın sesiydi!

Kadın korkuyla ayağa kalktığında Narin'le bakıştılar.

"Ne yapacağız şimdi?" Dedi Narin telaşla. Kardelen adamın elini tuttu. "Çabuk tuvalete gir!" Narin başını olumsuz anlamda salladı. "Ya Civan da girmek isterse? Tuvalet olmaz!"