KARDELEN

27 "Test"

Son kez hatırlatayım; 7 Mart'da ANKARA'da sizlerle olacağım.

7 Mart Cumartesi saat 13.00-14.00 arası, ATO Congreisum'da, Epsilon standında olacağım.

Ankara'da yaşayan bütün okuyucularım davetlidir. Elinizde kitabım yoksa bile bir okuyucum olarak tanışmaya, sarılmaya gelebilirsiniz.

İyi okumalar!❤️

Narin başını pencerenin önündeki mermere yasladı. Kaç saattir ağladığını kendisi bile bilmiyordu. Aklı sevdiği adamdaydı... Sabahki konuşmalarında ona evlenmek istemediğini söylemişti.

Hâliyle Civan delirmiş, hemen evi terk etmişti. Kardelen'in düğününde evleneceğini söyleyen kadın, birkaç güne vazgeçmişti.

Civan artık dayanamıyordu. Sürekli Narin'in vazgeçmelerinden yorulmuştu. Gerçekten de fazla naz aşkı usandırıyordu. Adam artık bıkmıştı!

Civan bir gündür eve gelmiyordu... Narin ise çaresizce ağlıyordu. Elinden hiçbir şey gelmiyordu. Arasa açmıyordu. Mesajlarına cevap vermiyordu. Kendine bir şey yapacak diye ödü kopuyordu.

"Ne yapıyorsuz kız sen?!"

Annesinin kızgın sesini duyan Narin yavaşça ona döndü. Kızının ağladığını gören Gülistan Hanım göz devirdi.

Aptal kızı yine Civan için ağlıyordu! Yaşlı kadın bu evliliği uygun görmediğini defalarca söylemişti.

"Bırak artık şu adamı! Seni kuzenine vereceğim! Bitti dedim sana!" Narin hışımla ayağa kalktı. "Hiç öyle kalkıp gitme! Zaten kuzenini dövmüş ruh hastası! Sırf seni istiyor diye bir öldürmediği kaldı!" Başını iki yana salladı. "Civan'ı oğlum gibi severim ama damadım olarak sevmem! Seni ona vermeyeceğim! Bunu aklından sil Narin!" Kadın öfkeyle yatağına yerleşti. "Ah amcanın oğlu ne de varlıklı... Seni rahat yaşatır. Efendi çocuk! Deli de değil, sana vurmaz!"

Narin annesinin yanına gittiğinde gözyaşlarını sessizce akıtmaya devam ediyordu. Yavaşça annesinin yatağına oturdu.

"Deli deme ne olur... Yapma anne! Canım çok yanıyor... Civan'a deli deme, dayanamam anlasana! Deli değil o, sadece birazcık hasta o kadar! İlaçlarını da içiyor, düzelmeye başladı bile!"

Gülistan Hanım göz devirip kızına arkasını döndü.

"Şu ışığı kapat, ağlamayı da kes!"

Yaşlı kadın kızını vermek istemiyordu. Civan kızını da, torunlarını da dövebilirdi! Adam hastaydı işte! Narin bunu bir türlü kabullenemiyordu.

Narin annesinin koluna dokundu.

"Beni hiç mi düşünmüyorsun ana? He, de hele! Bu kızını hiç mi düşünmüyorsun?!" Ağlıyordu... "Seviyorum onu... Bırak evlenelim! Ne olur evlenmeme izin ver... Zaten senin dizinin dibinde olacağım. Yine burada yaşayacağız! Hem de Civan senin istediğin gibi, çok zengin! Beni yaşatır! Bunu sen de biliyorsun!"

Gülistan Hanım en sonunda kızına döndü.

"Ah benim salak kızım... Anlamıyorsun laftan sözden!" Diye homurdandı. "Ben sana diyeceğimi dedim, şimdi ışığı kapat!"

Narin daha fazla konuşmak istemedi. Ayağa kalkıp ışığı kapattığında kendi yatağına geçti.

Eğer Civan'la evlenirsen, hakkımı helal etmem demişti Gülistan Hanım... Narin ise mecburen Civan'a vazgeçtiğini söylemek zorunda kalmıştı. Civan bunun üstüne bir gündür eve gelmemişti.

Narin sessizce yeniden penceresine yaklaştı. Annesinin sesi kesilmişti. Başını yeniden mermere yaslayıp beklemeye başladı.

Merdivenlerden yukarıya çıkan Civan'ı görünce kalbi heyecanla çarptı. Dudaklarında kocaman bir gülümseme oluşurken hemen odadan çıktı. Sessiz adımlarla onun yanına gitti.