KARDELEN

32 "Bu Bir Veda"

İlk defa bir bölümü bir şarkıyla okumanızı şiddetle önereceğim...

Toygar Işıklı - Ben Hayatın Mağlubuyum

Benim çok içime işledi, belki siz de bu şarkıyla okumak istersiniz... Sizin tercihinize bırakıyorum.

Satır aralarına yorumlar yapmayı unutmayın. İyi okumalar!❤️

Kardelen kasıklarındaki o lanet sancıya küfretti. Zaten koşamıyordu ki! Sadece elinden geleni yapıp hızlı hızlı yürüyordu. Koşacak gücü yoktu...

Kaçtı...

Rizgar'dan, sevdiği adamdan kaçtı. Deli gibi sevdiği, âşık olduğu o adamdan kaçmakta buldu çareyi...

Kaçarsa acısı diner miydi?

Atsa kendini uçurumdan, acısı diner miydi?

Kardelen ölse herkes rahat eder miydi? Herkesin derdi olmuştu bu küçük kadın... Dünyada kapladığı yer belki azıcıktı ama insanlar onu bu koca dünyaya sığdıramamıştı...

Kasıklarına lanet ederek karşıdan karşıya geçecekti ki durdu. Arabaların hızla yoldan geçmesine acıyla tebessüm etti.

Belki de uçuruma gidecek kadar vakti yoktu. Belki de çocuğu annesine kavuşmak için sabırsızlanıyordu.

Bu düşünceyle birlikte eli karnını buldu. Gözleri sıkıca kapanırken derin bir iç çekti.

"Korkma annem, geleceğim ki ben... Hatta şimdi senin yanına geleceğim..."

Titreyen elleri karnında dolaşırken hissettiği boşlukla birlikte hızla ellerini çekti. Birkaç saat öncesine kadar orada canlı bir bebek vardı. O da tüm çocuklar gibi doğacak, annesinin göz bebeği olacaktı...

Deli gibi parka gitmek isteyecekti, annesine sonsuz bir sevgi duyacaktı, kimi zaman yere düşüp dizini kanatacaktı ama ayağa kalkmasını bilecekti, güçlü olacaktı...

Olmamıştı...

Gözlerini sıkıca kapatıp kendini öne attığında asfalttan gelen o tiz ses kulaklarında çınladı. Ansızın belinde hissettiği ellerle birlikte arkaya çekilmesi bir oldu.

Kardelen gözlerini araladığında hafifçe başını arkasına çevirdi.

Gördüğü kişiyle birlikte şaşkınca dudakları aralandı.

"Kardelen?"

Civan şaşkınca kız kardeşine bakıyordu. Baştan aşağıya kadını süzerken kaşları çatılmıştı.

"Senin bu hâlin ne? Ne diye arabanın önüne atlıyorsun? Buradan karşıya geçilir mi hiç? Gebertecek misin kendini?!"

Kardelen ise bu sözlere alayla gülümsedi.

"Gören de umrunda olduğunu sanacak ağabey... Etme Allah aşkına! Bana bir şey olsa mutluluktan delirirsin!" Onu itti. "Çık önümden, gideceğim!"

Civan kadının kolunu tuttu.

"Gitmeyeceksin! Saçma sapan konuşma!" Diye kızdı. "Kocan olacak o şerefsiz nerede? Senin ne işin var böyle burada? Yüzünün hâlinden haberin var mı?"

Kardelen alayla gülümsedi.

"Haklı çıktın Civan Demirhan..." Ardından kahkaha attı. "Haklı çıktın! Haydi döv beni! Ben Rizgar'dan ayrıldım! Çocuk düşürdüm! Haydi döv herkesin içinde!" Onu itti. "Döv haydi! Vur, hıncını al!"

Yumruklarını ağabeyinin göğsüne indirdi. Civan ise şokun etkisiyle kıpırdayamıyordu bile!

"S-Sen..." Sustu.