KARDELEN

15 "Araf"

Kardelen korkudan ne yapacağını bilmiyordu. Burnuna inen sert darbeyle birlikte burnundan kanlar boşalmıştı.

"Civan!"

Cihat ağabeyinin sesini duyan kadın başını bile kaldıramadı. Kanlar burnundan yere doğru akıyordu. Korkudan titriyordu.

"Ne var Cihat?!" Civan kardeşine kızgındı. "Bırak Kardelen'i!" Dedi Cihat. "Bırakayım mı? Bırakayım da yaptığı yanına kâr mı kalsın? Ulan evimize adam getirmiş adam! Bunu da mı normal karşılayacaksın?!"

Cihat kardeşine sert bir bakış attığında Civan sinirle geri çekildi.

Cihat kardeşine kırgındı... Onu nasıl affedeceğini bilmiyordu. Kardeşinin yüzüne bile bakası gelmiyordu. Babasından kalan bu eve nasıl da bir adam getirmişti? Babasından, ağabeylerinden de mi utanmamıştı?

Cihat kendini sıkıyordu. Kardelen'e o kadar çok öfkeliydi ki, kız kardeşinin böyle bir şey yaptığına inanamıyordu.

Yavaşça kadını kolundan tutup ayağa kaldırdı. Kardelen kanayan burnunu tutarken utana sıkıla ağabeyine baktı.

Cihat ağabeyinin gözlerinde gördüğü tiksinmeyle birlikte ölmek istedi...

Şu hayatta babasından sonra en güvendiği adam ona tiksinerek bakıyordu!

"A-Ağabey..." Utançla bakışlarını yere çevirdi.

Cihat sertçe yutkundu.

"Şu ana kadar neyi yapamadım Kardelen?" Kırgındı... "Ne istedin de yapmadım? De ki şunu istedim yapmadın!" Sesini yükseltmişti. "De haydi, sen bana ağabeylik yapamadın de! Benim gözümde sen bir hiçsin de! Benim sana saygım yok de!"

Kardelen ağabeyinin her bir sözünde yerin dibine girmek istiyordu. Kadın acıyla hıçkırdı. Ağabeyine sokulurken onun gözlerine bakamadı.

"Ye-Yemin ederim yanlış bir şey yapmadım!"

Cihat ise alayla güldü.

"Yanlış bir şey yapmadın demek, öyle mi Kardelen?" Sinirle kendi kendine gülüyordu. "Babandan kalan bu eve o adamı getirdin. Bu da yetmezmiş gibi gizlice onun koynunda uyudun. Ne kadar doğru şeyler yapmışsın öyle!"

Kardelen hiçbir şey söyleyemiyordu. Ne diyebilirdi ki? Ağabeyinin gözü önünde küçük düşmüştü...

"Sen bana babamın emanetiydin! Gözümden sakındım seni be, hiç mi utanmadın?!" Cihat öyle bir gürledi ki, Kardelen korkuyla yerinden sıçradı.

Cihat kendisine sarılan kız kardeşini itti. "Artık bir ağabeyin yok. Zor anında yardımına o adam yetişir. Benden bu kadar! Artık benim ağabeylik görevim bitti Kardelen!" Kardelen donup kaldığında Cihat acımasızca sözlerine devam etti. "Artık ne istersen yapabilirsin! Kimseden çekinme!"

Kardelen gözyaşlarını tutamazken kendini yerde buldu.

"Ağabey... Etme ne olur, bana nasıl kıyacaksın? Sen bana kıyamazsın, bilirim..."

Sesi fısıltıdan farksızdı. Cihat ise tam ağzını açacaktı ki bir anda içeriye dalan Rizgar'ı gördü.

"Kardelen?!"

Öyle bir bağırdı ki, yer yerinden oynadı.

Kardelen rahat bir nefes verdi. Gelmişti, demek ki onu aramayı başarabilmişti!

Rizgar yerdeki kadını göğsüne çekerken nefes nefese kalmıştı.

Kadının yüzünü avuçlarının arasına aldığında burnunun kanadığını gördü. Yerdeki kanlara bakarken yutkunamadı. Bedeni öfkeyle kasıldı.