Ben iyiyim.Ben hep iyiydim.Kimse sormasa da hep iyiydim.Hep iyi olmaya çalıştım.Kimsenin umurunda olmasa da hep mutlu gözükmeye çalıştım.Ama bir şey fark ettim sanırım artık dayanamıyordum.Hayat beni ölmeye zorluyordu.Nefesim tükenmişti.Artık ağlamaya bile gücüm kalmamıştı.Bugün bu işi bitirecektim.Zaten kimse öldüğümü bile fark etmezdi.Fark etse bile umurlarında olmazdı. Gözümdeki yaşı ve burnumdaki kanı sildikten sonra yürümeye devam ettim.Yürürken ayağım burkuldu ve yere düştüm.Canım acımadı.Ah bile demeden ayağa kalktım ve yürümeye devam ettim.Alışmıştım zaten canımın acımasına.
Uzunca yürüdükten sonra kendimi atacağım uçurumun kenarına geldim.Son kez oturdum ve gökyüzüne baktım.Yıldızlara baktım.Çok güzel parlıyorlardı.
-Beni bekleyin ben de yanınıza gelip pırıl pırıl parlayacağım...
Tekrar ayağa kalktım,kollarımı iki yana açtım ve son sözlerimi söylemek üzere konuşmaya başladım.
-Beni hiç sevmediniz anne ve baba.Bakın ben gidiyorum.Olur da belki beni görmek isterseniz yıldızlara bakmanız yeterli.Çünkü ben yıldızların yanına gidiyorum.Merak etmeyin ben iyiyim.Hep iyiydim.
Kendimi boşluğa bırakmıştım.Hissediyorum düşüyordum.Sonunda yıldızlarıma kavuşacaktım.Az kalmıştı.Tüm zorluklardan kurtulacaktım.Artık dayak yemeyecektim.Ağlamayacaktım.Ta ki biri beni kolumdan tutana kadar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
I'm Fine/Mark Tuan
Teen FictionO kötü bir insan değildi sadece hayat onu kötü olmaya zorluyordu...