I'm Fine/Mark Tuan

9.

Sabah annemin odama gelmesiyle uyanmıştım.Ve tabi o güzel sözleriyle.

anne: Benim oruspu kızım o kadar bokluk yaptıktan sonra rahat uyabilmiş mi?

-Anne lütfen sus ben yanlış bir şey yapmadım.

anne: Sen ne diyorsun be?Sen bana nasıl cevap verirsin kaşar!

Dün akşam yetmemiş gibi biraz da annemden dayak yemiştim.Güne harika başlamıştım.

Ağlamaya vaktim yoktu bir şekilde bu evden  kaçmam ve Markları bulmam gerekiyordu.Odamın kapısını yine kitlemişti canım annem.O yüzden ben de pencereden kaçacaktım.Pencereyi açıp yatağımın üzerine çıkıp pencereden atladım.İlk defa işim rast gitmişti.Evden kaçabilmenin verdiği mutlulukla ağlamaya başladım.Hem ağlayıp hem koşuyordum.Çevredeki insanlar bana bakıyordu.Tabi normaldir. Kim her yeri yara bere içinde olup ağlayan bir kıza dönüp bakmaz ki?

Koştum koştum koştum..ve koştum.Depoya gelmiştim.Mark.Mark oradaydı ağlıyordu.

-Mark!

Beni görünce daha fazla ağlamaya başladı.O  ağlayınca benim de ağlamam şiddetlendi.Birbirimize doğru koşmaya başladık.

koştuk koştuk koştuk ve koştuk. Birbirimize öyle bir sarıldık ki anlatamam.

-Mark çok korktum. Seni bulamayacağım diye çok korktum.

mark: Korkma bak buradayım.Çok özür dilerim Nerissa. Seni koruyamadım.

-Özür dileme Mark.Senin suçun değil ama bana söz ver.

mark: Tabi veririm söyle ne sözü?

-Beni hep koru yanından ayırma Mark söz mü?

mark: Söz.Sana söz veriyorum Nerissa hep benimle olacaksın.