A Raven Girl (Book 1)

X

10.

Ian keek zijn leraar verontwaardigd en kwaad aan. 'Moet dat nu elke keer?' zuchtte hij. Jack grinnikte. 'Ja. Ja dat moet.' Ian zuchtte nog een keer. Jack keek zijn leerling vanuit zijn ooghoeken aan. Hij schudde glimlachend zijn hoofd. 'Wat gaan we nu doen?' vroeg Ian. 'We gaan ons oude gebouw maar eens onderzoeken.' zei Jack. Ian slikte gauw de brok in zijn keel weg. 'Ja, laten we gaan.' zei hij en hij stond op. Jack wierp nog één blik door het kapotte raam. Dat meisje... Ooit zou hij haar vermoorden. Ooit zou hij dat doen.

Het enige wat er nog over was van het zo geliefde Scotland Yard gebouw, was een stenen geraamte. Ian had hier zo veel tijd doorgebracht. Bijna meer dan in zijn eigen huis. Hij hield van dit gebouw. Maar nu was het wag. Alles was weg. Hij streek langs zijn ogen, ze werden steeds maar waterig. Jack klopte hem op zijn schouder en gaf hem een geruststellend knikje. Ian glimlachte even. Jack liep naar het midden van het gebouw. 'What the... Ian? Ik wil je niet storen, maar ik denk dat je dit wel even wilt zien.' Ian rende op een drafje naar het stenen geraamte waar Jack aandachtig naar stond te kijken. Hij stak zijn hand in een kleine inham. Uit het gat in de muur haalde hij een ijzeren koker. 'Wat is dat, Jack?' vroeg Ian verbaasd. Jack haalde zijn schouders op en trok de koker los. Uit het ding viel een briefje. Jack pakte het stoffige papiertje van de grond en vouwde het open. 'Mijn spel is nog niet uitgespeelt.' Onder die tekst stond een vogel gekrast. Het was een raaf...

'De persoon waar we zojuist kennis mee hebben gemaakt is volgensmij nog niet klaar met ons.' zei Ian peinzend. Jack antwoordde: 'Precies ja.' Een vreemd geluid klonk tussen hun ademhalingen door. 'Dat was je telefoon.' zei Jack beschuldigent. Ian knikte en greep snel het hevig trillende apparaat uit zijn zak. 'Hallo, met Ian Lively? Wat? Zo snel mogelijk? Oké, we komen eraan. Dag.' Ian klikte het gesprek weg. Jack keek hem vragend aan. 'Dat was de Commisaris. Hij wil ons het nieuwe gebouw laten zien. We hebben een noodgebouw!' zei Ian blij. Jacks gezicht klaarde op. 'Laten we gaan!' zei hij. Hij liep naar de overkant van de straat. Ian holde hem verbaasd achterna. 'Waar gaan we heen?' vroeg hij hijgend. Jack pakte een sleugel uit de binnenzak van zijn jas. Hij drukte op het knopje. Niet zo ver van hen vandaan hoorde Ian een bliebje. De lichten van een oude, groene pick-up knipperden fel. 'Wauw! Gave auto!' zei Ian en hij rende er naar toe. Hij en Jack hadden altijd, al zolang als ze samenwerkten, de voorkeur voor oude auto's. De geur van diesel en het harde ronken van de motor vonden ze allebei vertrouwd klinken. Ian trok het portier open en stapte in. Hij zakte bijna helemaal weg in de dik gevoerde, leren stoelen. Jack stapte ook in en stak de sleutel in het slot. De portieren sloegen precies gelijk dicht. 'High five!' zei Ian enthousiast en hij glimlachte breed. Eindelijk leek alles weer een beetje goed te komen. Maar daar had hij het toch behoorlijk mis.

Toen het krakende geluid van de handrem klonk, schopte Ian zijn portier open. Het nieuwe gebouw was vierkant, wit en nogal saai. Maar het was tenminste een gebouw. Het leek in niets op het oude, bruinstenen Scotland Yard gebouw, dat meer weghad van een gezellig hotel, maar toch. Toen ze het gebouw binnenstapten, kwamen ze in een lege hal met flikkerend licht. 'Waar is iedereen?' vroeg Ian verbaasd. Jack keek wantrouwend om zich heen. Ian zag dat hij zijn vuisten balden. Hij deed automatisch hetzelfde. Maar vier handen sloten zich om zijn armen. Hij kon zich niet meer bewegen. Ian keek naar zijn aanvallers. Het waren agenten! 'Wat doen jullie? Wij horen bij jullie?' zei hij verward. Jack zei: 'Laat ons gaan.' Maar de agenten duwden hen een kamer in. De deur werd achter hen weer gesloten. Achter het bureau zat een kleine, dikke man met een grote snor. 'Commisaris?' vroeg Jack verbijsterd.

De man met de snor knikte. 'Ik moet je wat vertellen, Jack. Ian, kom eens hier.' Ian liep verbaasd naar de Commisaris. De Commisaris greep Ians kraag en trok hem naar zich toe. Hij bekeek de snee in zijn wang. Toen voelde hij aan zijn rug. Hij liet hem los, en Ian liep vertwijfeld terug naar Jack. 'Wat heb je met hem gedaan, Jack? Een jaap in zijn wang? Een gebroken rug? Wat dénk je wel niet?' Jack keek de Commisaris verbijsterd aan. 'Wat? Nee, Commisaris, u begrijpt het niet. Het was...' Maar de Commisaris schudde zijn hoofd. 'Nee Jack, het is klaar. Ik kan niet anders. Je bent ontslagen.'