A Raven Girl (Book 1)

XVI

16.

‘Heb je al iets?’ vroeg de Commissaris. Hij had het zichzelf gemakkelijk gemaakt in Jacks bureaustoel, met zijn voeten op de eikenhouten schrijftafel. Jack zuchtte en keek op van de salontafel, waar hij alle aanwijzingen op had uitgestald. ‘Ja! Zo dadelijk heb ik een kapotte bureaustoel en twee voetafdrukken op mijn bureau.’ Zei hij hatelijk. De Commissaris keek hem boos aan, maar haalde toch zijn voeten van het bureau. Jack boog zich weer over de uitgescheurde bladzijde, de ravenklauwen, het uitgeprinte politierapport en de foto’s van de vermoorde vrouw. ‘Er moet hier ergens een patroon in zitten…’ mompelde hij. Thom was intussen opgestaan en had zichzelf laten vallen in de andere grote forteuil bij de salontafel. Hij wilde zijn voeten op het kleine, houten tafeltje leggen, maar Jack was hem voor. Hij legde zijn pistool precies op de plek waar de voeten van de Commissaris anders beland waren. ‘Kom op Jack!’ zei de man geërgerd. ‘Het is mijn appartement. Dus mijn regels.’ Antwoordde Jack, nog steeds niet opkijkend van de aanwijzingen.

Opeens veerde Jack overeind. De telefoon die op het bureau lag begon heftig te trillen. Jack snelde naar het apparaat en drukte op het knopje met het groene telefoontje. ‘Hallo?’ zei hij snel. ‘Jack…’ zei een stem aan de andere kant van de lijn. Jack knarste met zijn tanden. ‘Jij!’ riep hij in de hoorn. ‘Je hoeft niet te schreeuwen. Ik wil gewoon even gezellig praten.’ De stem van Luna droop van het sarcasme. ‘Ik heb weer een kaart opgegooid, Jackie. Nu is het jou beurt.’ Voordat Jack nog iets kon zeggen, klonk er een klik. Daarop volgde een onophoudelijk, monotoon gepiep. ‘Shit!’ riep Jack. De Commissaris keek verbaasd naar hem. ‘Wat is er? Wie was dat?’ Maar Jack antwoordde al niet meer. Hij had zijn pistool al in zijn riem gestoken en was al naar de kapstok gerend. ‘Wacht!’ riep de Commissaris, die er gauw achteraan rende.

‘Wat zou ze in hemelsnaam bedoelen?’ vroeg Thom toen hij weer was bijgepraat. Jack had inmiddels de sleutel in het slot van de pick-up gestoken en de deur opengetrokken. De twee mannen ploften op de lederen bekleding van de auto. De auto slaakte een zucht. ‘Ik heb werkelijk geen idee.’ Antwoordde Jack terwijl hij de motor startte. De auto begon te ronken, en de vertrouwde geur van diesel vulde zijn neusgaten. ‘Waar gaan we heen?’ vroeg Jack hatelijk. ‘Het hoofdkantoor. Mijn kantoor. Waar ik tenminste wél mijn voeten op tafel kan.’ Antwoordde de Commissaris vals. Jack rolde met zijn ogen en gaf gas. ‘Er wacht trouwens nog iemand op je op het bureau.’ Jack trok verbaasd een wenkbrauw op. ‘Wie?’ De Commissaris grijnsde. ‘Ik denk dat je haar nog wel kent.’

Jack duwde de deur van het kantoor van de Commissaris open. Er stond iemand bij de boekenkast, een beetje met de boeken te spelen. Toen draaide de persoon zich bliksemsnel om. ‘Ariana?!’ zei Jack. De vrouw was ongeveer twintig, vijfentwintig jaar. Ze had lang, lichtbruin haar in een hoge staart. Om haar middel hing een riem met een pistool en op haar shirt zat een speld met een penning van de Scotland Yard. ‘Jack Thomas. Dat ik jou nog eens mocht tegenkomen.’ Jack glimlachte en liep naar haar toe. Ze was ongeveer tien centimeter kleiner dan hij. ‘Wat is de wereld toch klein!’ Ariana glimlachte ook en vloog hem om de hals. ‘Ik heb je gemist, Jackie!’ zei Ariana. ‘Ariana komt ons helpen met de zaak.’ Mengde Thom zich in het gesprek. Jack knikte en liet zijn vriendin los. Hij en Ariana waren al heel lang vrienden. Totdat Ariana voor de Scotland Yard naar London was overgeplaatst. Ariana was een geweldige agente en ze hadden samen vele zaken opgelost. Ariana had met Ian aan één zaak gewerkt. Daarna was ze vertrokken. Ze kende de jonge assistent nog niet heel goed, maar ze vond hem wel erg sympathiek. ‘Waar is Ian?’ vroeg ze dan ook meteen. Ze was het gewend dat Jack en Ian altijd samen waren. Jack boog zijn hoofd. ‘Hij is ontvoerd.’ Mompelde hij. Het gezicht van Ariana werd asgrauw. ‘Door wie?!’ De Commissaris mengde zich opnieuw in het gesprek. ‘Door onze misdadiger.’ Ariana legde haar handen op haar voorhoofd. Toen ze weer een beetje was bijgekomen, zei ze: ‘Waarom draag je je penning niet, Jack?’ Jack sloeg opnieuw zijn ogen neer. ‘Ik ben ontslagen.’ Ariana deinsde dit keer achteruit. Haar blik flitste van Jack naar Thom. ‘Dit meen je niet!’ riep ze. Ze vloekte binnensmonds. ‘Oké, jullie moeten me alles vertellen over deze zaak.’ De Commissaris knikte. ‘Uiteraard. Jack, haal jij even drie koffie?’ Jack zuchtte en wierp hem een hatelijke blik toe. Toen beende hij de kamer uit.

------------------------------------------------------------------------

Heey, een nieuw persoontje! Ik hoop dat jullie meer willen lezen over onze Ariana! Ik heb haar al gecast ;)