A Raven Girl (Book 1)

XVIII

Een harde knal klonk. Als van een schot. Jack draaide zich verschrikt om. De Commissaris zakte voor zijn ogen in elkaar, met een hand op zijn schouder. Er lag een pistool op de stoep, zo’n vijf meter verderop. Ariana knielde neer bij Thom en hielp hem overeind. ‘Wat wás dat?’ vroeg Jack. De Commissaris gebaarde naar de hoek van de straat. ‘Iemand heeft me in mijn schouder geschoten. Hij ging daar heen!’ Jack aarzelde even, maar rende toen naar de hoek van de straat. Daar was niemand te bekennen. Hij onderzocht de straat en de huizen. Niets. Dat kon niet. Er waren zelfs geen voetsporen! Hier klopte iets niet. Diep nadenkend liep hij terug naar Ariana en Thom.

‘Dat is beter.’ Zei Luna met de meest valse stem die Ian ooit had gehoord. Ian kon nog maar nét een kreet onderdrukken toen Luna het mes uit zijn zij trok. Héél langzaam. Hij voelde het bloed langs zijn been stromen. Zijn hoofd zakte naar beneden en hij kreunde. De zwarte stof van Luna’s jurk streek langs zijn gezicht toen ze wegliep. De stof verstikte hem en hij moest hoesten. Luna stootte een hoge, kille lach uit. ‘Wacht maar, Jack! WACHT MAAR!’ gilde ze. Ian werd er bang van. Die meid was gestoord.

‘Commissaris?’ vroeg Jack. Ze zaten met z’n drieën op de stoep. Ariana hapte gulzig in een boterham die Jack haar had gegeven. Ze had nog niet gegeten. Thom keek op van het verband dat hij aan het aanleggen was om zijn schouder. ‘Wat is er, Jack?’ kaatste hij de vraag terug. ‘Wat is er nu precies gebeurt, volgens u?’ De Commissaris zuchtte. ‘Toen jij en Ariana omdraaiden en terugliepen naar de auto’s, hoorde ik opeens iets achter me. Er stond iemand met een pistool. Dat richtte hij, en hij joeg een kogel door mijn schouder. Toen smeet hij het pistool achter zich op de stoep en rende hij weg.’ Jack fronste zijn wenkbrauwen. ‘Maar vind u het ook niet een beetje merkwaardig dat de aanvaller zo snel is weggekomen?’ De Commissaris haalde zijn schouders op. ‘Volgens mij kan alleen Usain Bolt zo’n harde sprint maken.’ Grapte Jack koeltjes. Ariana slikte de laatste hap door en grinnikte zachtjes. De Commissaris zuchtte nog harder en keek Jack geïrriteerd aan. ‘Laten we gaan.’ Zei hij toen. ‘Kom, Ariana.’ Hij pakte de arm van de agente en duwde haar zachtjes naar de politieauto. Jack stapte in zijn pick-up. Hier was iets goed mis. En hij zou uitzoeken wat.

De Commissaris was duidelijk niet in een goed humeur. Logisch, als je net in je schouder bent geschoten. Maar hij was wel uitzónderlijk slecht gehumeurd. Thom smeet zijn jas onder de kapstok en trok de deur van zijn kantoor open. Hij stapte naar binnen en ging in een stoel zitten. Toen gooide hij meteen zijn voeten op tafel. ‘Jack!’ riep hij. Jack zuchtte en rolde met zijn ogen naar Ariana. Ariana knikte begrijpelijk. ‘Jaja, koffie.’ Zei Jack en hij liep het kantoor weer uit. Hij wilde net naar de koffieautomaat lopen, toen hij de jas zag liggen van de Commissaris. Hij keek om zich heen en liep naar de jas. Hij begon de zakken te doorzoeken. Net toen hij dacht dat er niets te vinden was, viel hem iets op. Aan de binnenkant van de jas zat een klein, dicht gestikt stukje. Heel voorzichtig pakte Jack zijn zakmes en sneed de kleine draadjes los. Er kwam een geheim vakje los. Jack stak zijn hand erin. Hij haalde er een vilten stofje uit. Een stofje in de vorm van een raaf.

Jack vloekte. De Commissaris was een verrader! Een harde, verraderlijke gladjakker! Jack sprong bijna uit zijn vel van woede. Hij stond op en balde zijn vuisten. Hij smeet de deur open, die tegen de muur knalde. ‘Jack!’ riep Thom, die weer een beetje was afgekoeld. Maar Jack niet. Die was witheet. ‘Commissaris, wilt u me even naar buiten volgen?’ vroeg hij zo rustig als hij maar kon. Thom fronste zijn wenkbrauwen en haalde zijn schouders op. ‘Waarom?’ Jack zuchtte. ‘Omdat ik iets wil vragen over mijn pick-up.’ De Commissaris stond zuchtend op en knikte. Hij ging Jack voor naar buiten. Ariana wilde ook meelopen, maar Jack hield haar tegen. ‘Houd ons in de gaten via het raam. Als het te gevaarlijk wordt, grijp je in.’ Zei Jack. Ariana keek hem verbijsterd aan, maar knikte toen. Jack taste naar zijn riem en greep zijn pistool vast. Toen ze buiten waren, trok het wapen en laadde het. Hij richtte het op de Commissaris, die zich langzaam omdraaide.

‘Jack, waar ben je mee bezig?’ vroeg de man. ‘U,’ zei Jack, ‘bent een vieze, vuile, smerige verrader.’ Jack bespeurde iets van woede in het gezicht van de man die hij onder schot hield. ‘Ik weet niet…’ begon Thom. ‘BEKEN!’ schreeuwde Jack. Hij was nu echt woedend. De Commissaris zuchtte. Er verscheen een gemene grijns op zijn gezicht. ‘Bewijs het.’ zei hij. Jack beet zijn tanden op elkaar. ‘Ik kreeg mijn vermoedens in de kerk. Toen u moeiteloos over de hoge drempel sprong.’ De Commissaris haalde zijn schouders op. ‘Dus?’ vroeg hij. ‘Daar was het helemaal donker. Ik ben twee maal bijna gestruikeld over die drempel. Je moest precies weten waar hij zat om er niet over te vallen. En toen ik u vroeg of u er al eens eerder was geweest, begon u zich opeens heel nerveus te gedragen. Omdat u er wél bent geweest. U heeft dat kastje geplaatst zodat ik met Ian kon praten.’ De Commissaris trok een wenkbrauw op. ‘Vermoedens zijn geen bewijzen.’ Zei hij. De valse grijns op zijn gezicht werd steeds breder. ‘Ik was nog niet klaar.’ Zei Jack en hij vervolgde: ‘Ik wist het bijna zeker door het schot in uw schouder. Er was geen andere schutter. En die is er ook nooit geweest. U heeft uzelf in uw schouder geschoten en het pistool weggesmeten.’ De Commissaris wreef onwillekeurig over zijn verband. ‘Maar ik wist het helemaal zeker toen ik dit vond.’ En hij pakte met zijn vrije hand het vilten raafje uit zijn zak. De Commissaris begon langzaam in zijn handen te klappen. ‘Prachtige bewijzen.’ Jack klikte met zijn pistool. ‘Beken. Of ik schiet. BEKEN!’ schreeuwde hij. De Commissaris stopte met klappen. Alle amusement verdween uit zijn blik. Zijn ogen spuwden vuur. ‘Ik beken.’ Zei hij. Toen taste hij bliksemsnel naar zijn riem en trok ook een pistool. Hij richtte het op Jack. ‘Vuur met vuur bestrijden. Heel slim.’ Zei Thom sarcastisch. ‘Maar niet slim genoeg.’ En hij haalde de trekker over.