Beyond the beauty you can see (onhold)

Chapter 3

Trishia Khyleigh

Maaga akong nagising kasi nga excited ako sa symposium. Thanks to what happened last time, I got excited for today's event.

Naligo, nagbihis at nag-ayos ako. Napatingin ako sa mirror then napangiti ako. It feels like Khyleigh. A half ponytailed my hair using the clips. I colored my hair chestnut and little bit messy hairstyle. I just put some contact lenses and light make up. Kinuha ko na lastly ang glasses ko, nakakahiya naman kayna Ihen at Vylle. Actually, it was not my intention to feels like I disguised. Things are just comfortable with me using glasses.

I brought some extra clothes at inayos ko na din ang mga gamit na dadalhin ko para mamaya. My mama and I bought my classmates a thank you gift. Kinuha ko iyun at bumaba papuntang dining.

Nang marating ko ang dining, my mama greeted me good morning and hugged me while smiling. Kung alam lang ni mama kung gaano ka sira ang araw ko dahil sa nangyari noong nakaraang araw, sigurado akong masisira din araw niya.

"Ma? About the food?" Tanong ko kay mama at sinagot niya lang ako ng isang ngiti. I know ma, you're the best.

"Did you hear about the tournament?" Napabaling ako kay mama kaya nginiti-an niya ako ng nakakaloko. Probably, yes.

"Did your father pull some strings for you, Trishia Khyleigh?" She asked me still smirking. If you only knew.

"By the way, enjoy your symposium and listen carefully it's for you." Sabi ni mama at masaya akong tumango. Mama told me maaga na umalis si papa, importante daw.

Sa kadahilanan na wala si papa, si manong Isko ang nagdrive saamin ni mama papunta sa kaniya-kaniyang destinasyon. I miss those days na si papa talaga ang naghahatid saamin. Nasanay kasi ako na si papa ang laging kong kasama araw-araw.

Nakarating ako sa Coliseum at agad kong sinabihan si ma'am na ang food padating na. Sina manang kasi susunod nalang daw, sabi ko hintayin ko nalang.

Nakita ko ang mukha nila noong makita ako, shock na shock. Nakaawang ang mga bibig at sobrang laki ng mga mata. Exaggerated naman ng mga ito.

Nag-prepare kami ng stage at ako naman dahil ayaw nilang mapagod ako, naghintay nalang ako sa labas nang sections na naka-assign saakin. Sana hindi higher section ang unang dadating.

Sa sobrang bored ko, sumandal ako sa pader at pinapaikot-ikot ko ang buhok ko sa kamay ko habang naghihintay. Bakit ba ang tagal, nakakainip pa namang maghintay dito. Ang init-init kaya ng panahon sa Pinas!

Naalala ko nga pala, napakaswerte ko talagang bata. Sa sobrang swerte ko second day palang absent nako. May aksedente kasi na nangyari. Ayaw ko ng alalahanin pa kasi hindi ko tanggap ang pangyayari. Just like ang expectations ko bumagsak agad, like nasira yung first day ko at nasiraan pa ako ng glasses. My both cousins was so furious because of what happen buti nalang napigilan ng dad ko. Ayaw kasing makita ng dad ko ang oagmumukha nv ama nila.

Of fuck! Basta they came after I passed out. Tinulungan nila ako. Narinig daw nila na may binubully at mukhang transferee. Kinabahan daw sila kaya agad nilang pinuntahan at nadatnan nila akong nakabulagta. May dugo mula sa sugat ko sa noo at walang malay na hawak-hawak ni Jino. I was thankful because Jino found me first and help be before kuya Ford came. Pinigilin niya ang mga taong yun at pinahidan ang noo ko'ng dumudugo. Agad din nila akong dinala sa clinic tyaka inuwi para tuloyan na makapagpahinga.

Ang mama ko ang naka-isip kanina na hayaan lang nakalantad ang aking buhok at lagyan nalang ng clips. Nakabraid kasi siya at may kaunting bangs ako dahil sa nangyari sa noo ko. Nakakahiya nga e, nakakainis.