Beyond the beauty you can see (onhold)

Chapter 8

Third POV

Nanatili ang lahat na tahimik habang nakatingin sa batang prinsesa sa loob ng isang isolation room sa pinakamataas na palapag ng hospital.

Wala itong kabuhay-buhay na nakahiga sa kaniyang kama na para bang isang prinsesang mahimbing na natutulog kagaya ni Snow white. White skin paired with red lips. Black hair, pointed nose and perfect shaped face.

Marami mang-alala ang bumabalik sa kanilang mga isipan hindi pa rin mapawi ang sakit at pag-aalalang nararamdaman. Sa loob ng ilang taon nilang nakasama ang prinsesa nila, ramdam nila ang sakit kapag naiisip na ito ay mawawala. Nakarehistro man sa kanilang mga isip ang mga pweding mangyari ngunit hindi mapigilan ang panghihinayang.

"Frederick, nasabihan mo na ba ang buong pamilya tungkol sa mga nangyari?" Ranzie asked the him

Frederick turn at his uncle. Nakita niya na wala sa kaniya nakatuon ang mga mata nito ngunit nakikinig ang tainga. Tinignan niya ang iPad niya upang siguradohin ang lahat bago magsalita.

"Yes, po dy. They all on their way here."

Hindi na kumibo ang tito niya kaya tinuon niya ulit ang atensyon sa isang tiyu na kanina patulala sa kawalan, si Rexander. Habang ang kaniyang ama at isang tiyu nito, nag-uusap ng seryoso sa hindi kalayuan.

"Kuya Khyle was punching everything he might see. Unluckily, it was kuya Third who he always sees." Dagdag na ani. Kaagad naman na humalaklak ang mga nakakatanda sa kanila.

Isa iyun sa kinaugalian ni Khyle. Kapag nagagalit siya at dumilim ang paningin niya, talagang didilim iyon at hindi na makakita ng tama. Basta gusto niya lang sumuntok ng sumuntok hagang makuhtinto siya't kumalma.

"Khyle might be in shock. Let's understand." Marcus said

"Kami ang lagot doon, dad. Kuya Khyle palang iyun, papaano na kung si Schy?" Ani ni Fred at tumawa naman ang mga lalaking nakakatanda.

Kilalang kilala nila ang isang Thristan Khyle Mendez. Walang makakapigil at makaka-apila dito. Once he started, no one can ever stop him, only his sister although she's asleep right now. Walang makakapigil sa kaniya kaya talagang lagot sila.

"It's not your fault. Sky didn't have any choice. The bow and arrow was so far from her. The dart also, then she doesn't want to shot using a gun. Instead, she thought herself as a bulletproof." Marcus said to his son, humagalpak ang kapatid nitong si Zach sa sinabi.

"Anak talaga siya ng ama niya. Shield amputa." Zach joked and Marcus shook his head at his younger brother.

Nabalot sila ng nakakabinging katahimikan habang bawat isa sa kanila ay may iba't ibang iniisip. Ang mga binata, iniisip kong kailan magigising ang kanilang pinsan. Ang kanilang mga ama naman, iniisip kung ano ang susunod na mangyayari pagkatapos nito. Ang kanilang ina naman walang ibang inisip kundi ang kalagayan ng kanilang prinsesa.

"Dy, My... do you think she will really rest?" Tanong ni Frederick sa kanila. Lahat naman sila, sabay napalingon sa binata.

Kitang kita sa mga mata niya ang kalungkotan ngunit nanatiling kalmado at tahimik na nakamasid. Naghihintay lang at hindi dumadagdag sa alalahanin ng kanilang mga magulang. Marcus smiled when he realized that he's youngest is just like him interms of behavior.

Ranzie smiled and look at his princess. Humugot siya ng hininga bago magsalitang muli upang sabihin sa kaniyang pamangkin ang kaniyang opinyon ukol sa tanong nito.

"For me, her nineteen years of existence is enough. It was so impressive that she did live a long time span after that incident. All those years, she did fight and survived. It's not time to give up yet It's also time to let go. No one can escape death."