[NBO’s #4]
Christine’s POV
Nagising nalang ako na buhat—buhat ni.. ay, ano nga bang pangalan nito? Nakatingin nalang ako sa mga mata niya at nahuli niya akong nakatingin dun kaya iniwasan ko nalang siya.
Tss! Di naman ako dinaanan ng kilig? Bakit naman ako dadaanan ng kilig sa ganitong sitwasyon? Dahil sa mga katropa niya, kaya ganito ako nu! Hmpf, muntanga lang.
“Kaya mo ba tumayo?” Sabi niya.
“Wait, ano nga ba pangalan mo?” Sagot ko.
“Yan ba sagot mo sa tanong ko?”
Aba—aba! Natuto pang mamilosopo! Nako, ayaw mo yun kuya? May fans ka! Ikaw na ‘teh! Tss, pangalan lang eh. Halata ba, halata? Hay nako! Uso sentido kumon! Sino nga ba gagamit ng sentido kumon? Ako o siya? Wait lang, kumon sentido ba o sentido kumon? Aish! Kabanas naman! Lahat na wala akong alam!
“May konek ba yung sinabi ko sa tanong mo?” Pambabara ko.
“Wala.” Sabi niya at inirapan pa nga ako. “Ambigat mo, siguro naman kaya mong tumayo ano?”
Ahe, oo nga nu?! Ngayon naka-PBB—ay hindi! Naka wedding bersyon kami ngayon! Tumayo nalang ako at inayos ko yung sarili ko. Tss, buti kami lang yung nasa elebeythor! Corny nu?! ELEVATOR na! Ayan na po, okay?
“Yung mga gamit mo nasa papa mo, hindi kasama sa pagkahulog yung mga gamit mo, tss, mas malakas siguro yung gamit mo kesa sayo.” Dagdag niya.
“Hoy! Ep way ay! Kasalanan yan ng mga katropa mo! Nasa good vibes ako tas aanuhin nila ako? *sniff* ayan, nagkalagnat tuloy ako! Tsaka! Niligtas ko lang yung mga gamit ko nu!” Pag-angal ko.
Sino ba namang papayag na ganun—ganunin lang ako nun? May kras ‘to sakin nu? Ay hindi, wala, dapat wala nu! Remember, mas mahal ko si Papa kesa sakanila nu! At bakit kasi nagtataka ako kung kras niya ko? Tss! Lalo naman ako! Mas wala akong kras sakanya.
Bakit nga naman ako magkakakras sakanya? I can’t explain. I bet he’s not my type. Yeah, aangal kayo? Oo, natural lang yan sa mga lalaki na yan yung pangangasar, pangungulit. Pero, ang ayaw ko sakanya, parang feeling ko kasi, parang ayaw niya sa iba except sa friends or family niya.
Diba, diba? Halata ba? Sakin halata! Kampihan niyo naman ako! Lagi nalang si Kuya, palibhasa gwapo, taena—yung pangalan niya kase!
Nang makalabas kami ng elevator, napatingin siya sakin ng malamig, cold! Dahil sa sinabi ko, “Ano ba pangalan mo?” Sabi ko kasi.
“Tss, oo na. Fyrre Arce.” Sagot niya. What a shame—name! Sorry naman. Name naman kasi talaga yun! Inperniyoness! Astig naman diba? “You?” Naks, umiIngles si koya! Grabiteh.
“Christine Johnessa Garcia.” Sabi ko. Medyo napailing nalang siya. Pinalo ko nalang siya at ito, nakarating na pala ako sa kwarto namen.
“Oh, yung gamit mo nasa Papa mo, eto yung card, inabot niya sakin.” Sabi niya at pinakita niya ang pass para makapasok sa room namin.
“Thanks.” Napabagal ako sa pagsabi nun. Kahit papano, nagpapasalamat ako dito sa Fyrre na ‘to! Bakit ba? Mabait naman siya diba? Hay nako. Kayo talaga, wag judgemental. Hehe, ehh—may sinabi ba kayo na judgemental kayo? Taena, sino na ba kausap ko?
“Kahit konti pala. Natuto ka rin mag thankyou.”
HONSOMOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO OYYY! T^^^^^^^^^^^^T
Magsasabi na sanaako ng ‘bye’ sakanya ng nagulat ako at pinicturan niya ko. “Pinipicture ko yung mga taong nakakasama ko bawat-araw, then I post it into my account and share what happen on that time.”
BINABASA MO ANG
No Boyfriends, Okay? // Dropped.
Novela Juvenil{NO BOYFRIENDS, OKAY?: What really matter here most is, I'm Christine's dad and I don't like her getting into some relationships. But why do I even forbid her to enter relationships? Is it because It's my duty as a dad or is it just that I... don't...
