[NBO's #6]
[Christine’s POV]
Matapos kong basahin yung message ni Fyrre. Di ko alam kung ano bang gagawin ko, sasama ba ako o hindi? Kasi diba, may sakit ako, at baka kung anong akalain ni Papa! Eh? Di ako sasama dun, next time nalang. Pero bakit nagyayaya si Fyrre? Pambawi? Uhm.. Tsaka bakit? Friends na ba—CLOSE na ba kami?
Echosero pala ‘tong Fyrre na ‘to ih! Kilalanin muna ako! Baka kasi diba, masama ako, stupid, and madami pa! Pero nagpapahard-to-get lang talaga ako minsan sa mga lalaki. Kay papa lang ako easy-to-get. Mahal ko siya ih.
Eto, nagbababad sa computer. Kachat ko yung mga prensters—ay, luma pala yon. Yung mga friends ko dito sa peysbuk! Mga classmate ko rin yung iba. Tas eto pa sa notifications, may nagfflood saken. Puro like ng photos. Maganda raw? Hihihi.. Shet, pacute lang ako.
“Ambilis mo magtype Christine—“
“Ay! Sta. Maria Elementary School!” Nagulat ako kasi biglang nasa tabi ko si Papa! Buti wala kaming pinaguusapan na tungkol sa lablab!
“San yun?” Tanong ni Papa.
“Ang?” Tanong ko.
“Kasasabi mo lang e, yung Elementary School.” Luh? Para namang baliw ‘to si Papa, di ba siya nakakapanood ng Gandang Gabi Vice? Suskupo!
“Wala Pa.”
“Hay nako, timang ka na. Ambilis mo lang magtype, sabi ko kanina. Buti naman at naligo ka muna bago magcomputer, nakakasira kasi ng mata, tapos, nood tayo ng movie ah? Bumili pa naman ako nung isang araw! Ikaw kasi e, paswimming—swimming ka pa.” Sabi niya sakin.
Eh? Di pa naman kami nakakapagswimming ditey! Tinatry ko lang, tsaka summer naman e? Paspend konti! Sus, parang iitim ako, kahit saglit lang! Di naman ako sanay magbabad sa pool e, paalis—alis ako dyan. XD
“Sos Papa! Di pa nga tayo nakakapagswimming dito! Malapit na rin tayo umalis e, tsaka summer naman.” Sabi ko sakanya.
“Plan ko namang magswimming tayo bago tayo makaalis, excited ka lang talaga masyado, nakakatuwa ka, ineenjoy mo yung pagkabata mo.” Sabi ni Papa habang nakangiti. Napangiti nalang din ako at bumalik sa pagcocomputer.
“Anong konek ng pagkabata sa eksayted?” Sabi ko kay Papa habang nakikipagchat sa biepeps ko.
“Diba ganun ang mga bata.” Natawa ng onti si Papa, bakit? “Mga excited, cute cute ng mga ganun.” Dagdag ni Papa. “Seryoso Christine, nagmana ka sa Mama Austeen mo.” Palungkot na sinabi ni Papa.
“Pa, sabihin mo nga, iniwan ba tayo ni Mama?” Nadulas ako sa sinabi ko.
Napalingon ako at tumingin kay Papa, napatingin siya sakin at mukhang gulat na gulat.
Kasi e! Parang iniwan nya ako, sa loob ng fifteen years, hindi ko pa siya nakikita. Hindi ko man lang siya nayakap, hindi ko naramdaman yung pagmamahal niya sakin dahil dun. Hindi ko man alam kung nasan siya, pero nalulungkot ako, parang araw—araw, umaasa akong makikita ko siya tapos, hindi naman nangyayari. Tapos, Family Day, every year yan, Mother’s Day din. Nakakalungkot diba?
“Sorry Papa, sorry.” Sinabi ko---
“No! She didn’t!She said that she'll be gone but she also said the she'll come back, even if it takes too long.” Palungkot nanaman na sinabi ni Papa.
“Ngayon, gagraduate na ako, sa tingin mo masaya grumaduate ng hindi kompleto ang pamilya? Nakita nya na ba akong grumaduate nung Grade 6? Inaapi din ako ng iba e! Nakakalungkot Pa.. I hope I can see her.” Sabi ko at tumakbo tas niyakap si Papa.
BINABASA MO ANG
No Boyfriends, Okay? // Dropped.
Teen Fiction{NO BOYFRIENDS, OKAY?: What really matter here most is, I'm Christine's dad and I don't like her getting into some relationships. But why do I even forbid her to enter relationships? Is it because It's my duty as a dad or is it just that I... don't...
