NBO's #10

163 3 0
                                    

[NBO’s #10]

[Mystery Person’s POV]

“Nag-uusap kayo nun? Kaya ka nga namin inilayo eh! Tss!” Sabi niya saakin na galit na galit.

We're in the middle of a fight... again. It doesn't feel like a fight anymore, though. It feels like a battle, it feels like a war. We're battling for our feelings, we're battling for our pride. Ano nga bang magagawa ko? Ano?! I love him, just him. I can't just command my heart to stop beating for him, right? He's the only one I dream about. It's all because of this effin' situation! If it ain't for this, we would've been together by now.

Our child usually catches a glimpse of us fighting. I know that it's hurting him. It's hurting me, as well. All of these, it's piercing my insides, it's piercing my heart. It's trying to kill my heart to make it stop beating. But it can't. Because it is still beating and will continue to do so... for him. For my heart beats for him, only him.  Mahal na mahal ko siya….

“Why do you need to take me  far away from him? Kahit na nakikita ko lang siya kahit minsan. Okay na saakin yun. Masaya na ako.” I said while I’m not letting my tears to fall.

“Argh. You.. You really love him! But I’m doing my best to make you happy! Can’t you see?” Sabi niya at nagsimulang magdabog. “Manhid ka? Ano?”

“Hindi ako manhid.. I just love him. And I know that he loves me, too.” Sabi ko at umalis na sa kwarto kung saan kami nag-aaway.

Buti nalang hindi pa siya umuuwi.. Kinakabahan ako at baka malungkot nanaman ang anak namin.. Si Fyrre.. Malaki na siya at alam kong sensitive ang feelings niya dahil lagi niya kaming nakikitang nag-aaway ng Papa niya.

Bumaba nalang ako at nagsimulang kumain… Kahit saglit, gusto kitang makita. Charles.

-          - -

[Charles’ POV]

“Aaargh Papa, pasukan nanaman bukas! I hate it!” Sabi ni Christine.

“Akala ko ba, gusto mong makita mga kaibigan mo? Drama.” Sabi ko.

“Eh basta! Ayaw ko na gusto ko! Waaaaa, thesis mode! Ang hirap tuloy!”

“Kaya mo yan. Magpatulong ka lang saakin. Magaling yata ako ‘no. Tsk!”

Sabihin nating ako ay nagmayabang. Ganito ako nung mga HS pa lang kami. Mayabang ako, minsan. Tinutulungan ko rin kasi sila pagdating sa Thesis & Chemistry. Eto ang mabuti kong nadulot sa iba. Shet.

“Weh?”

“Oo nga! Tinuturuan ko din ang Mama mo dati sa Thesis!” Sabi ko.

Nabanggit ko nanaman ang nanay niya. Paano ko kaya sasabihin ‘to? Dapat siguro ngayon, maging handa na ako… D’yos ko. Patnubayan ninyo ako.

[A/N: Hello! Sa Mystery Person. Kilala niyo na, right? So, ginawa ko siyang mystery kasi mas magiging updated kayo, well mas maganda kung outdated sa una. So di pa rin nawawala yung kagandahan ko—este ng POV. Sorry!

Dedicated to Kharu435. My Haruuu! :3 Hello Haruu! Sana mabigyan mo ako ng feedbacks about this story. Salamat sa prenship, sa lahat. At sa lahat! XD Ayun. Salamat!]

No Boyfriends, Okay? // Dropped.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon