Yung stage play namin for this year is an original story. Since sanay na 'ko sa script writing ng movie nung high school ako, the class asked me to make the story. Well, I'm not good in writing a story, only a script.
Buti na lang nagvolunteer si Daniel na dalawa kaming gagawa.
Siya yung nagsasabi sakin kung ano yung story at anong scenes ang gagawan ko ng script.
For a day nakagawa kami ng story line.
Ang bilis niya mag-isip. Kaya naman ako rin, for two days natapos ko yung script.
Fairy tale parin ang play. The story is about a Prince in search for a princess whom he will be married after his 21st birthday. But honestly, it was his parents, the King and Queen, who asked him to do so. Pero nahihirapan siya kasi inlove siya sa isang maid sa palasyo.
Gerald took the role of the prince and si France yung maid.
There are lots of kilig moments sa story between the prince and the maid. Yung unang practice nila nanonood ako, pero yung kasunod, di ko na kinaya.
Well, di ko naman kailangang panoorin yun 'coz I'm not the director, I'm just the script writer.
Hindi naman pwedeng umalis sa auditorium dahil may attendance ang bawat practice namin anupaman ang role mo. Mapa-character, director, writer or propsmen.
Nasan na ba yun si Daniel? Parang nandyan lang siya kanina ah? I'm bored, busy silang lahat. Ako lang ata ang walang ginagawa.
"Carla! Kailangan daw kayo ni Daniel dun. Hindi daw kaya ni Ayexia idirect ung play kasi hindi niya alam anong emotions or what exactly yung dapat na facial expressions sa script niyo. She needs your help."
"Ha? Ah.. Eh.. Kaya niya na yun. Kung paano na iinterpret yun pwede na yun." Oh my..
"Sige na, para naman sa ikagaganda ng play yun eh.."
"Carla, Marlo, ano yun?"
"Daniel, tulungan niyo raw si Ayexia magdirect."
"Ah, yun lang ba? Tara Carla."
"Ano kasi eh, ano.."
"Ha?? May sakit ka ba? Masama ba pakiramdam mo? Hatid kita sa Clinic?"
"Huwag na. Tara na nga."
Kainis naman. Bakit ba kailangan naming panoorin yun?
Teka, bat ba ako ganito? Akala ko ba wala na si Gherald para sakin? Dapat kaya ko silang panoorin.
Ok. Manonood ako.
Saktong scene naman nung lumabas kami ng backstage is yung isusumpa ng Witch na may gusto sa Prince yung Maid.
Sa maid sana tatama yung wand kaso yung prince yung tinamaan kasi haharangan niya yung witch. Bago mawalan ng malay yung prince, hahalikan niya sana yung maid.
"Sandali!"
Oh my! bat ako napasigaw? Ayun, nakatingin lahat sakin. Nakakahiya 'to. Kelangan kong magpalusot.
"Ano kasi, dapat ano.."
"Dapat iiyak yung maid bago siya halikan ng prince. Am I right, Carla?"
"Oo.. yun nga."
Hindi naman totoong kiss yung gagawin sa play kasi bago mangyari yun, bababa na yung curtain. Ano bang pumasok sa isip ko at ganun ung ginawa ko?
Kainis naman oh, nakakahiya. Buti na lang dumugtong si Daniel.
"Daniel, thanks ah."
"WAla yun. Anong nangyari sayo?"
"Ha? Wala wala."
BINABASA MO ANG
Shuffle
No FicciónShuffle *** Alam mo yung super nag-eeffort ka? Tapos di naman pala magiging sayo? Nakakaasar diba? Yung ginawa mo na lahat para sa kanya pero di niya pansin? Alam mo ba kung gaano kahirap yun? Parang yung kwento ko. Yung tipong binigay ko na lahat...