Esila

Bölüm 12

3 ay geçmişti Karan' la çok iyikdik kalp ağrılarımda geçmişti herşey mükemmel ötesi güzeldi tüm yalnızlığımı çektiğim acılarımı unutmuştum hepsini unutturmuş tu bana ve yakında Karan'ın babası gelecekti beni gelini olarak kabul edecek miydi acaba ya kabul etmezse diye çok korkuyordum.

'Karan '

'Hııı'

' sence baban beni ister mi? Yada istemezse ne yaparsın?'

'Babam benim herşeyim bende onun herşeyiyim ve benim isteklerimi yerine getireceğine eminim ve o istemezse bende istemem '

Sesi çok ciddi çıkmıştı ve söyledikleri beni çok yaralamıştı

'Sen ciddi misin? '

Sesim titremişti bunun bi şaka olduğunu düşünmek istiyordum

'Off Esila şaka yaptım çok sıkıyorsun insanı '

'Her şakanın altında bir gerçek yatarmış bunu sakın unutma'

sinirle dışarıya çıkacakken kapıda Karan'ın babasıyla çarpıştım çok sinirli biriydi
Karan'ın kime çektiği belliydi

'Dikkat etsene be sersem'

Neye uğradığımı şaşırmıştım

'Ö özür dilerim efendim bilemedim'

'Böyle sersem hizmetçileri nereden buluyorsun ?'

'Baba o benim kız arkadaşım Esila'

'Yüzü çok tanıdık geliyor '

Bende onu tanımıştım evet hatırlıyordum bu oydu tüm gerçekler  kaynar sular gibi başımdan aşağı dökülürken bedenim titriyor du

' Evet çünkü yıllar önce Trafik kazasında bir araca hızla çarpıp oradan ayrıldığınızı nasıl unutabildiniz geride bırakılan yetim ve öksüz bir kızı hiç mi düşünmediniz '
Karan söze girdi

'Esila neler söylüyorsun sen ?'

'Evet Karan baban katil benim annemin babamın katili'

'Ağzıma dolan ılık ve demirimsi bir sıvıyı görünce dudağımın patladığını gördüm. Karan az önce bana el kaldırmıştı. Hemde anne ve babamın ölümüne sebep olan bir adam yüzünden
Yaptığı hatayı anladı ama iş işten geçmişti.

'Şimdi polisi arıyorum cezanı çekme zamanın geldi'

'Eğer öyle birşey yaparsan seni maf ederim '

'Ailemi öldürdüğün gibi benide mi öldüreceksin hadi ne duruyorsun beni de öldür '

Karan'ın babası arkasından silahını çıkartıp başıma dayadı ondan korkmuyordum. Karan endişeli bir şekilde silahı indirip

'Esila çık yukarı '

Odama çıkmıştım ve Karan'a çok kızmıştım beni savunmamıştı önemsememişti

'Baba Esila'nın söyledikleri doğru mu?'

'Diyelim ki doğru ne değişecek?'

' O benim sevdiğim kız ve yakında evlenecez '

'Olmaz öyle şey ben o kızı gelin falan istemem hem ben sana uygun bir kız buldum ismi Leyla babası çok zengin ve evlenirsen mirasının %90 nını sana verecek '

'Yapamam baba ben o kızdan başkasına bakamam '

'Sana soran oldu lan sen benim fikirlerime karşı mı geliyon ayağımın altına aldırtma ve o kızı bu evden gönder yoksa ben göndermesini bilirim"

'Tamam baba nasıl uygun görürsen '

Tüm konuşmaları duymuştum Karan beni evden gönderecekti dahada önemlisi başka bir kızla evlenmeyi kabul etmişti bana olan sevgisi bir hiç miydi valizimi çıkarttım ve eşyalarımı içine koyup çantamıda alarak aşağıya indim ve kapıya yöneldim Karan beni durdurmamıştı arkama bile bakmadan kapıdan çıktım Akif

'istediğiniz yere götüreyim '

'Gerek yok Akif sağol

' ama hava kararmak üzere bu saatte buradan arabada geçmez '

'Ben başımın çaresine bakarım yinede sağol abin birazcık bile senin gibi adam olamadı biraz olsun düşünmedi bir çöp gibi attı '

Göz yaşlarım görmeme engel oluyor bir sel gibi akıp gidiyordu keşke bütün acılarım da o sele kapılıp gitseydi.
Ormanlık yolda yürümeye devam ederken bir araba geçiyordu otostop çektim durmamıştı Bende Berkay'ı aradım hastahanede acil bir işi çıkmış ve bu nedenle gelemiceğini söylemişti.
tekrardan yürümeye koyuldum gözlerim ağlamaktan kızarmıştı ve artık göz yaşlarımda kurumuştu   son model araba yanımda durdu ve şoför arka  kapıyı açıp valizimi bagaja koydu kimin arabası olduğunu anlamaya çalışıyordum arka koltuğa geçtiğimde 27 yaşlarında takım elbiseli genç biri vardı

'Teşekkür ederim' sesim bitkin  çıkmıştı bana su uzattı

' biraz rahatlarsın'

Suyu içmiştim ama rahatlayamıyordum karan başkasıyla evlenecekti ve beni öylece bırakmıştı

'Nereye gideceksin?'

Nereye gidecektim ki evimden başka yerim yoktu  ve başladığım yere geri dönmüştüm

Evimin yakınında ki parkın adresini söyleyip sustum telefonum çalıyordu baktığımda arayan Karan dı açmadım üst üste arıyordu telefonun arka kapağını açıp  sim kartımı çıkarttım ve kırdım  Karan ve Berkay' dan başka kimsenin numarası da yoktu zaten çantam yere düştü ve içindekiler arabaya döküldü toplamak için eğildim oda bana yardımcı oldu resimli kalpli kolyemi bulamamıştım bir tarafında ailemin diğer tarafındanda da benim resmim vardı
Evime yaklaşmıştık ben burada inebilir miyim ?

Şöför arabayı durdurup bagajdan valizimi çıkarttı

'Herşey için teşekkür ederim bu arada ismim Esila '

Başıyla onayladıktan sonra arabadan inecekken

'  benim adım da Azer Sarsılmaz '

elini sıkıp arabadan indim valizimide alıp biraz ileride ki parka gidip oturdum göz yaşlarıma engel olamıyordum neden hayat hep bana bunu yapıyordu neden hep mutlu olduğum anlarda beni alaşağı ediyordu kedinin fareyle oynadığı gibi oynuyordu benim bu hayatta yaşama sebebim neydi ki . yerimden kalkıp evime gittim uzun zamandır gelmemiştim bu yüzden her taraf toz içindeydi evimi bi güzel temizledim ve salona geçtim ağlamaktan bitkin düşmüştüm ve gözlerimi kapattım.