Akşam için hazırlandım ve Azer beni almaya gelmişti
'Elbisem çok abartı olmamış değil mi?'
' Çok yakışmış ve de çok güzel görünüyorsun '
utanmıştım yanaklarımın kızardığını hissedebiliyordum
Arabaya binip restoranta gittik bizim için ayrılmış masaya geçtik Nikolas 'ta geldi ve onun ardından da Karan ve Sevgili karısı Leyla
kız gerçekten güzeldi sanırım karan'ın beni neden terk ettiğini anlamıştım böylesine güzel ve zengin biri varken benim gibi kimsesiz ve fakir birini ne yapacaktı ki
Herkes birbiriyle tokalaşırken Karan'a elimi uzattım sanki hiçbirşey yokmuş gibi elimi sıkıp yerine oturdu'Meraba ben Leyla '
'Bende Esila memnun oldum '
Kızın hiç bir şeyden haberi yoktu aslında kıza kanım ısınmıştı bu yüzden ona Karanla ilgili bir şey söylemicektim masaya oturduk ve yemeklerimizi sipariş ettik Ben ve Azer acılı adana söylemiştik Karan'ın yüzü değişmişti çünkü bir zamanlar vejeteryandım ve şimdi et yiyordum yemeklerimiz geldiğinde başlamadan önce çantamdan ilacımı çıkarttım üç farklı ilaçtı ikisi aç diğeri tokken di
'Geçmiş olsun canım mühim birşey yoktur inşallah '
Başımı kaldırdığımda Leyla telaşlı bir şekilde bana bakıyordu
' malesef canım artık bunlara mecburum '
Karan'a sert bir bakış atmıştım yüzünde acı bir pişmanlık vardı hep birlikte yemeğimizi yedik ve saat geç oluyordu bu yüzden Azer beni kendi evine götürmüştü ilk kez evine gidiyordum karanlık olmasına rağmen çok görkemliydi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Esila
Non-FictionHer kesin bir umudu vardır. Bir savaşı,kaybedişi, acısı , yalnızlığı, Bir hüznü .... Çünkü herkesin bir gideni vardır , İçinden bir türlü uğurlayamadığı..