2 ay sonra
Gözlerimi hafif araladığımda sabahın ilk ışıkları odama vuruyordu kolumu kaldırdığımda acıyla inledim
'İyi misin bitanem '
Bu da kim 'di
'Siz kimsiniz? Burası neresi nerdeyim ben?'Düşünmeye çalışıyordum ama geriye dönüp baktığımda sadece siyah bir perde görüyordum
Yanımdaki adam ayağa kalkıp doktoru çağırdı doktor gelip muayene etti
' Esila kızım nasıl hissediyorsun ?'
'Hiç birşey hatırlamıyorum içi boş kutu gibiyim ve canım çok yanıyor '
'Merak etme kızım çok büyük ve riskli ameliyat geçirdin ve bu yüzden iki ay komada kaldın hafıza kaybın geçici bu yüzden endişelenme '
Bana ağrı kesici iğne yaptıktan sonra dikiş yerime baktı
'Yaran çok iyi iki ay boyunca dinlendiğiniçin çabuk kapanmış bugün müşade altındasın yarın taburcu olabilirsin?'
Ne söyleyeceğimi nasıl hissedeceğimi bilmiyordum
Doktor gitmişti' su ister misin bitanem?'
'Çok afedersiniz ama siz kimsiniz?'
'Ben Azer Sarsılmaz biz sevgiliydik ve inan bana uyanacağını biliyordum beni bırakmayacağını biliyordum '
Çok yakışıklı biriydi ve yüzünde yalan söyleyen bir ifade yoktu çok samimi ve içtendi su içtikten sonra Azerin de yardımıyla yatakta oturur pozisyona geldim
' Şey ben çok açım bana yiyecek birşeyler bulabilir misin? '
'Tabi hayatım sen nasıl istersen ama ilk önce doktora bi sorayım ne yemen gerekiyor '
Odadan çıkmıştı beş dakika falan geçmişti ki başka bi adam odaya girdi çok sinirli bi hali vardı
'İyi misin güzelim?'
Korkmuştum
'Se sen de kimsin?''Hatırlamıyor musun benim karan '
İsmi çok tanıdık geliyordu ama hiçbirşey hatırlayamıyor dum ama içimde ona karşı öfke vardı
'Hatırlamıyorum kimsiniz?'
'Benim ilk aşkın can parçan '
'Yalan yalan söylüyorsun benim sevgilim daha yeni çıktı ve kimsin bilmiyorum ama çık odadan gözüm seni hiç tutmuyor nedenini bilmiyorum ama sana karşı çok öfkeliyim çık burdan çık çık '
sinirden ağlamaya başlamıştım yanıma oturup eliyle göz yaşlarımı silmeye çalışıyordu
' Dokun ma bana !'
Sesim o kadar gür çıkmıştı ki koridor daki hemşireler odaya girip
'Siz ne yaptığınızı zannediyorsunuz çabuk hastayı rahat bırakın yoksa güvenliği çağırıcam''O benim... '
Bu sırada Azer elinde tabakla odaya girdi karanı görünce tabağı bırakıp onu yaka paça dışarı attı
'Sen hangi yüzle geliyon lan piçin evlâdı herşey senin yüzünden oldu zaten şimdi git karının yanına '
Karan sinirle gitmişti Azer yanıma gelip bana sarıldı ve saçlarımı okşayıp başıma öpücük kondurdu
'İyi misin '
'Evet de o kimdi neden benim sevgilim olduğunu söylüyor'' Yalan söylüyor o zaten evli senin bu durumundan faydalanmak istiyor '
Yemeğimi yedikten sonra taburcu olmak için ısrar edince doktorda izin verdi ve ne yiyip yememem konusunda uyardı ve ilaçlarımıda yol üstü eczaneden alıp Azerin evine gittik kapıdayken
'Burası kimin evi?'
'Benim '
'Şey benim evime gitsek yani varmı bilmiyorum ama '
'Tamam biraz bekle anahtarını alıp geliyorum '
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Esila
Non-FictionHer kesin bir umudu vardır. Bir savaşı,kaybedişi, acısı , yalnızlığı, Bir hüznü .... Çünkü herkesin bir gideni vardır , İçinden bir türlü uğurlayamadığı..