DÜŞMAN OKULLAR ~ YAZ KAMPINDA ~

16.BÖLÜM/ ARKADAŞ OLALIM?

Bu bölümü ekincb ithaf ediyorum.❤

♤

OHA KOCA BİR AY GEÇMİŞ. KUSURUMA BAKMAYIN BALLAR.

Ben normalde okumam ama siz okuyun löçşğapwq

Selam ballar uzun bir aradan sonra ben geldim. Umarım kızmamışsınızdır çünkü şu sınavlar başa bela. Her neyse yeni bir bölümle karşınızdayım.

Bu arada yazın yeni bir kitap yazmaya başlayacağım. Aklımda farklı bir kurgu var. Bir ara DÜŞMAN OKULLAR'I silecektim fakat sonra sizi yarı yolda bırakmış gibi olamamak için yazmaya karar verdim. Ben yine çok konuştum hadi yeni bölüme geçelim. Ve isterseniz önceki bölümü tekrar okuyun unutmuş olabilirsiniz. Çünkü ben öyle yapacağım :)

♤

Keyifli okumalar...

♤

BULUT SARGUN:

"Peki şimdi ne olacak?" Diye sordum dolmuş gözlerimle Yağmur'a. Gözlerini kaçırdı ve sessizce yutkundu.

"Şey...yani bilmiyorum Bulut. Ama bildiğim tek şey..." Sustu. Gerisini getirmesi için çenesinden hafifçe tutup yüzünü yüzüme döndürdüm ve bana bakmasını sağladım. Her ne söyleyecekse yüzüme, gözlerime bakarak söylemesi gerekiyordu.

"Ahh bak...yani diyorum ki olmaz bizden Bulut. Aramızda ki güven sorunu yüzünden ayrılmadık mı? Ha gerçi..." Dedi ve yeniden sustu. Susma işte içim gidiyor. Susma...

"Sen ayrılmıştın değil mi?" Histerik bir kahkaha attı. Tepki veremiyordum.

"Beni bırakıp bir anda toz olmuştun... İşte tam da bu yüzden olmaz bizden anlıyor musun?" Kafamı hüzünle aşağı yukarı salladım. Büyük ihtimalle gözlerimdeki çökmüşlüğü görüyordu. Kimseden saklayamazdım zaten.

"Ama... Seninle olan tüm bağlarımı koparmak istemiyorum. Lütfen... Anla beni. Lütfen." Kafasını benim gibi hüzünle salladı. O da üzülüyordu işte. O da geri dönmek istiyordu. Birbirimize biraz zaman tanırsak o ve ben değil de biz olurduk belki bir gün.

"O zaman..." Dedi ve burukça gülümsedi. Böyle gülümsemesini bile özlemişim. Aptal kafam neden kızı bırakıp gittim ki. Ne oldu şimdi? Mutlu muydum?

"Arkadaş olalım." Ne? Hah ben kesin sağır oldum. Kız bana arkadaş olalım dedi. ARKADAŞ OLALIM. Ne o yeniliyor mu?

"Arkadaş olalım?" Kafasını salladı. Sallama şu kafanı beynine ekmek baktığım. Yapma bana bunu.

"Evet hem aramızdaki bağlar kopmamış olur hem de..."

"Hem de?" Dedim. Tek kaşımı kaldırarak. Omzuma şaka amaçlı vurdu ve yine o bildiğim buruk gülümsemeyi yerleştirdi suratına.

"Bana sevgilini anlatırsın. Dert ortağı da oluruz. Kötü mü olur?" Tek kaşını kaldırarak sormuştu bu soruyu sevdiğim.

Gökten yağmur mu yağıyordu, yoksa benim içimdeki yağmur dışa mı vurmuştu da kirpiklerim ıslanmıştı?

"Yo." Dedim ve burnumu çekip devam ettim. "Sakıncası yok. Ihm neyse sonra konuşuruz o zaman canım arkadaşım!." Dedim ve arkama bakmadan kulubeye yol aldım. Gözlerimdeki yaşları umursamadım bile nasıl olsa aynısından onda da vardı.

Hah sevdiğim kız artık arkadaşım! Aman ne güzel! Birde sevgililerimizi birbirimize anlatacakmışız yok devenin nalı. Ben ondan gittikten sonra kimseye bakmadım ki!

BARIŞ POLAT:

Hâlâ aklımı kurcalayan sorular vardı? Zeynep'e çarpan şerefsiz kimdi? O itin cezasını kendi ellerimle verebilmek için ne polise bir şey söyledik ne de Zeynep'in babası olan Ayhan amcaya.